เทคนิกการฝึกสมองให้ดูฉลาดอยู่เสมอ

สมองคือส่วนสำคัญที่สุดของคนในการคิด ฝึกหัด กลั่นกรองข้อมูลข่าวสารเรื่องราวต่างๆ หากสมองขาดการคิดและการกระตุ้น ก็ไม่ต่างอะไรกับซอมบี้ และหากขาดการใช้งานบ่อยๆ เซลล์ต่างๆ ที่สำคัญที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับความสามารถ ประสิทธิภาพด้านต่างๆ ก็จะดูด่อยค่าลงอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้น คนเราจึงจำเป็นต้องบริหารสมองอยู่เสมอ การฝึกสมองมีหลายเทคนิคให้เลือกใช้ แต่จงใช้อย่างมีประสิทธิภาพให้มากที่สุด วันนี้จะมาเขียนเรื่องราวของ ทำอย่างไรให้สมองเราสามารถใช้งานได้ดี และมีเทคนิคการฝึกสมองอย่างไร ให้เราเป็นคนฉลาดอยู่เสมอ

จิบน้ำบ่อยๆ (Drink water very often) สมองประกอบด้วยน้ำ 85 % เชลล์สมอง ก็เหมือนต้นไม้ที่ต้องการน้ำหล่อเลี้ยง ถ้าไม่มีน้ำ ต้นไม้ก็เหี่ยว ถ้าไม่อยากให้เชลล์สมองเหี่ยว ซึ่งส่งผลให้การส่งข้อมูลช้า กลายเป็นคนคิดช้าหรือคิดไม่ค่อยออก แต่ละวันจึงควรดื่มน้ำบ่อย ๆ

กินไขมันดี (Enjoy good Omega 3) คนไม่ค่อยรู้ว่าสมองคือก้อนไขมัน ซึ่งจำเป็นต้องมีไขมันดีไปทดแทนส่วนที่สึกหรอ แนะนำให้กินไขมันดีระหว่างวัน จำพวกน้ำมันปลา สารสกัดใบแปะก๊วยปลาที่มีไขมันดีอย่าง ปลาแซลมอน นมถั่วเหลือง วิตามินรวม น้ำมันพริมโรสเป็นน้ำมันดี ที่ทำให้เชลล์ชุ่มน้ำ ส่วนวิตามินซีกินแล้วสดชื่น

นั่งสมาธิวันละ 12 นาที (Meditation 12 min a day) หลังจากตื่นนอนแล้ว ให้ตั้งสติและนั่งสมาธิทุกเช้า วันละ 12 นาที เพื่อให้สมองเข้าสู่ช่วงที่มีคลื่น Theta ซึ่งเป็นคลื่นที่ ผ่อนคลายสุด ๆ ทำให้สมองมี Mental Imagery สามารถจินตนาการ เห็นภาพและมีความคิดสร้างสรรค์ ( ถ้าทำไม่ได้ตอนเช้า ) ให้หัดทำก่อนนอนทุกวัน

ใส่ความตั้งใจ (Program the brain: have specific intention) การตั้งใจในสิ่งใดก็ตาม เหมือนการโปรแกรมสมองว่านี่คือสิ่งที่ต้องเกิด ระหว่างวันสมองจะปรับพฤติกรรมเราให้ไปสู่เป้าหมายนั้น ทำให้ประสบความสำเร็จในสิ่งต่าง ๆ เพราะสมองไม่แยกระหว่างสิ่งที่ทำจริงกับสิ่งที่คิดขึ้น ทั้งสองอย่างจึงเป็นเสมือนสิ่งเดียวกัน

หัวเราะและยิ้มบ่อยๆ (Laugh and Smile) ทุกครั้งที่ยิ้มหรือหัวเราะ จะมีสารเอ็นโดรฟินซึ่งเป็นสารแห่งความสุข หลั่ง

ออกมาเท่ากับเป็นการกระตุ้น ให้มีความอยากรักและหวังดีต่อคนอื่นไปเรื่อย ๆ

เรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวัน (Learn new thing everyday) สิ่งใหม่ในที่นี้หมายถึง สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน เช่น กินอาหารร้านใหม่ ๆ รู้จักเพื่อนใหม่ อ่านหนังสือเล่มใหม่ คุยกับเพื่อนร่วมงานและเรียนรู้วิธีการทำงานของเขา เป็นต้น เพราะการเรียนรู้สิ่งใหม่ทำให้สมองหลั่งสารเอ็นโดรฟิน และโดปามีน ซึ่งเป็นสารแห่งการเรียนรู้ กระตุ้นให้อยากเรียนรู้และ สร้างสรรค์ ไปเรื่อย ๆ เมื่อมีความสุขก็ทำให้มีความคิดสร้างสรรค์

ให้อภัยตัวเองทุกวัน (Forgive yourself, reduce brain stress) ขณะที่การไม่ให้อภัยตัวเอง โกรธคนอื่น โกรธตัวเอง ทำให้เปลืองพลังงานสมอง การให้อภัยตัวเอง เป็นการลดภาระของสมอง

เขียนบันทึก Graceful Journal (Write graceful journal, good things in life every day) ฝึก เขียนขอบคุณสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นแต่ละวันลงในสมุดบันทึก เช่น ขอบคุณที่มี ครอบครัวที่ดี ขอบคุณที่มีสุขภาพที่ดี ขอบคุณที่มีอาชีพที่ทำให้มีความสุข เป็นต้น เพราะการเขียนเรื่องดี ๆ ทำให้สมองคิดเชิงบวก พร้อมกับหลั่งสารเคมีที่ดีออกมา ช่วยให้หลับฝันดี ตื่นมาทำสมาธิได้ง่าย มีความคิดสร้างสรรค์

ฝึกหายใจลึกๆ (Deep breath) สมองใช้ออกซิเจน 20 .25% ของออกซิเจนที่เข้าสู่ร่างกาย การฝึกหายใจเข้าลึก ๆ จึงเป็นการส่งพลังงานที่ดีไปยังสมอง ควรนั่งหลังตรงเพื่อให้ออกซิเจนเข้าสู่ร่างกายได้มากขึ้น ถ้านั่งทำงานนาน ๆ อาจหาเวลายืนหรือเดินยึดเส้นยืดสายเพื่อให้ปอดขยายใหญ่ สามารถหายใจเอาออกซิเจนเข้าปอดได้เพิ่มขึ้นอีก 20 % การมีสมองที่ดีก็เหมือนทักษะทุกอย่างในโลกที่ เรียนรู้ได้ แต่จะเก่งหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับการฝึกฝน ถ้าเราดูแลและฝึกฝนสมองให้ดี คุณภาพชีวิตก็จะดีตาม

ขอขอบคุณข้อมูลจาก : beauty.vwander.com

ความเป็นมาของกูเกิ้ล

ต้นกำเนิดกูเกิล

ป้ายต้อนรับหน้าบริษัทกูเกิลที่ กูเกิลเพล็กซ์
กูเกิลเริ่มก่อตั้งเมื่อ มกราคม พ.ศ. 2539 จากโครงงานวิจัยสำหรับดุษฎีนิพนธ์ของ แลร์รี เพจ และเซอร์เกย์ บริน นักศึกษามหาวิทยาลัยปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด จากสมมุติฐานของเสิร์ชเอนจินที่สามารถวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของของเว็บไซต์ มาจัดอันดับการค้นหาที่เรียกว่าเพจแรงก์ โดยชื่อเสิร์ชเอนจินที่ตั้งมาในตอนนั้นชื่อว่า "แบ็กรับ" (BackRub) ตามความสามารถในการวิเคราะห์ข้อมูลการลิงก์ย้อนกลับไป (back links) เพื่อวิเคราะห์ความสำคัญของแต่ละเว็บไซต์ โดยเว็บไซต์ที่มีเว็บไซต์อื่นลิงก์เข้ามาหามากที่สุด จะเป็นเว็บไซต์ที่มีความสำคัญสูงสุด และจะถูกจัดอันดับไว้ดีกว่า โดยทั้งคู่ได้ทดสอบเสิร์ชเอนจิน โดยใช้เซิร์ฟเวอร์ของมหาวิทยาลัยสแตนพอร์ดในชื่อโดเมนว่า google.stanford.edu และต่อมาได้จดทะเบียนบริษัทกูเกิล (Google Inc.) ในวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2541 โดยใช้โรงจอดรถของเพื่อนที่เมืองเมนโรพาร์กเป็นสำนักงาน โดยในขณะนั้นมีพนักงาน 4 คนซึ่งรวมบรินและเพจ และชื่อโดเมน google.com ได้ถูกจดทะเบียนเมื่อวันที่ 15 กันยายน ในขณะเดียวกันทั้งคู่ได้ลาพักการเรียน และใช้เวลาในการพัฒนาหาเงินทุนพัฒนาจากครอบครัว เพื่อนฝูง และนักลงทุน เป็นจำนวนเงินกว่า 1.1 ล้านเหรียญสหรัฐ ซึ่งรวมถึงเช็กเงินจาก แอนดี เบกโทลไชม์ ผู้ก่อตั้งซันไมโครซิสเต็มส์ ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2542 บริษัทได้ย้ายไปยังเมืองแพโลอัลโทที่ตั้งของบริษัทคอมพิวเตอร์หลายแห่ง ซึ่งต่อมากูเกิลได้ย้ายบริษัทอีกครั้งไปยังเมืองเมาน์เทนวิว ไปยังสำนักงานใหม่ในชื่อเล่นว่ากูเกิลเพล็กซ์ ซึ่งในปี 2543 กูเกิลได้เปิดธุรกิจในส่วนโฆษณาในชื่อ แอดเวิรดส์ และ แอดเซนส์ โดยเป็นการโฆษณาผ่านคำค้นหา ซึ่งทำให้ข้อความโฆษณาตรงกับความต้องการของผู้ค้นหาเนื้อหาในเว็บไซต์ และสองส่วนนี้กลายมาเป็นธุรกิจหลักของกูเกิลร่วมกับตัวเสิร์ชเอนจิน
เดือนพฤษภาคม 2543 กูเกิลได้มีผู้ใช้งานค้นหาคำมากกว่า 18 ล้านคำต่อวัน ซึ่งกลายมาเป็นเซิร์ชเอนจินอันดับหนึ่งของโลก และในเดือนมีนาคม 2544 เอริก ชมิดต์ อดีตผู้บริหารบริษัทโนเวลล์ และผู้บริหารระดับสูงของซันไมโครซิสเต็มส์ได้เข้ามาร่วมงานกับกูเกิลในตำแหน่งประธานบริหาร

จัดตั้งบริษัทมหาชน

ในวันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2547 ได้เปลี่ยนเป็นบริษัทมหาชน โดยมีจำนวนหุ้นทั้งหมด 19,605,052 หุ้นที่ราคา 85 เหรียญสหรัฐต่อหุ้น โดย 14,142,135 หุ้น (อ้างค่าทางคณิตศาสตร์ √2 ≈ 1.4142135) ได้มีการเปิดขายแก่ประชาชนโดยกูเกิล และ 5,462,917 โดยผู้ถือหุ้นขาย หุ้นของกูเกิลในช่วงขายหุ้นครั้งแรกนี้มีมูลค่าเพิ่มขึ้นสูงขึ้นมากกว่า 200% ในช่วงปิดตลาดหุ้นของวันแรกที่ได้ประกาศ (เปรีบเทียบกับ ไป่ตู้ เสิร์ชเอนจินของประเทศจีน มูลค่าเพิ่มขึ้น 354% ในช่วงปิดตลาดวันแรก วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2548) และในวันที่ 31 ตุลาคม 2550 หุ้นกูเกิลได้ขึ้นไปสูงถึงราคา 700 เหรียญสหรัฐ
กูเกิลอยู่ในตลาดหุ้นแนสแด็ก ในชื่อสัญลักษณ์ GOOG และในตลาดหุ้นลอนดอนในสัญลักษณ์ GGEA

การซื้อกิจการ

ตั้งแต่ปี 2544 กูเกิลได้เริ่มมีการซื้อบริษัทที่มีการพัฒนาในด้านเทคโนโลยีและผลิตภัณฑ์เข้ามา ตัวอย่างบริษัทและผลิตภัณฑ์ที่มีการซื้อได้แก่ บล็อกเกอร์พัฒนาโดยไพราแล็บส์แพลตฟอร์มสำหรับให้บริการเขียนบล็อก ปีกาซาที่พัฒนาโดยไอเดียแล็บซอฟต์แวร์สำหรับดูไฟล์ภาพและวิดีโอ คีย์โฮลพัฒนาโดยบริษัทคีย์โฮลซอฟต์แวร์สำหรับดูภาพถ่ายผ่านดาวเทียมและภาพถ่ายทางอากาศ ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของกูเกิลเอิร์ธ เออร์ชินเว็บแอปพลิเคชันในการวิเคราะห์สถิติผู้เข้าชมเว็บไซต์ ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็นแอนะลิติกส์ ไรต์รีเว็บแอปพลิเคชันสำหรับสร้างเอกสารสำนักงานออนไลน์ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของด็อกส์ สเก็ตช์อัปพัฒนาโดยแอตแลสต์ซอฟต์แวร์สำหรับวาดภาพสามมิติ ยูทูบเว็บไซต์ให้บริการแชร์วิดีโอออนไลน์ จอตสปอตเว็บไซต์สำหรับสร้างเว็บไซต์แนววิกิปัจจุบันใช้ชื่อไซตส์ ดับเบิลคลิกบริษัทให้บริการโฆษณาออนไลน์ ไจกุเครือข่ายสังคมออนไลน์

ความร่วมมือ

ตั้งแต่ปี 2548 กูเกิลได้เริ่มมีการร่วมมือกับบริษัทอื่นและหน่วยงานรัฐบาลในการพัฒนาผลิตภัณฑ์มากขึ้น โดยกูเกิลได้ร่วมมือกับศูนย์วิจัยนาซ่าเอมส์ ในด้านการวิจัยระบบจัดการข้อมูล เทคโนโลยีนาโน และการสำรวจอวกาศ กูเกิลยังได้จับมือกับซันไมโครซิสเตมส์โดยได้แบ่งข้อมูลเพื่อใช้ในการวิจัย กูเกิลได้ร่วมมือกับเอโอแอลของไทม์วอร์เนอร์ในการเพิ่มประสิทธิภาพของระบบค้นหาวิดีโอออนไลน์ นอกจากนี้ทางบริษัทได้มีการลงทุนในส่วนของรหัสโดเมนบสุด .mobi ร่วมมือกับหลายบริษัทได้แก่ ไมโครซอฟท์ โนเกีย อีริกสัน

โครงการรณรงค์

กูเกิล ร่วมรณรงค์กิจกรรมการปิดไฟ กับโครงการเอิร์ธ อาวเออร์ (Earth Hour) ของกองทุนสัตว์ป่าโลก (World Wildlife Fund : WWF) ด้วยการปรับหน้าเว็บเพจเป็นสีดำพร้อมข้อความว่า "เราปิดไฟแล้ว ต่อไปตาคุณ" (We've turned the lights out. Now it's your turn.) ในวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2551[11]
"Google"

ชื่อ "Google" มาจากคำว่า "googol" ซึ่งหมายถึงจำนวนทางคณิตศาสตร์ที่หมายถึงเลข 1 แล้วตามด้วยเลข 0 อีกหนึ่งร้อยตัว หรือ 10100 เพื่อเป็นการแสดงถึงเป้าหมายของบริษัทที่จะจัดการกับข้อมูลจำนวนมหาศาล อีกกระแสหนึ่งบอกว่าชื่อ Google มาจากความผิดพลาดในการจดโดเมนเนมในช่วงก่อตั้ง
ในวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2548 กูเกิลชนะความในศาล ในคดีที่มีบริษัทอื่นตั้งชื่อใกล้เคียง ได้แก่ googkle.com ghoogle.com และ gooigle.com เพื่อเรียกให้คนอื่นเข้าเว็บไซต์ของตน ทำให้เกิดความเสียหายกับชื่อเสียงของกูเกิล

ผลิตภัณฑ์ของกูเกิล ซอฟต์แวร์เดสก์ทอป
ซอฟต์แวร์ของกูเกิล จะเป็นซอฟต์แวร์ให้ดาวน์โหลดใช้งานฟรี และทำงานผ่านระบบของกูเกิล

กูเกิล ทอล์ก
ทอล์ก (Google Talk) ซอฟต์แวร์เมสเซนเจอร์และวีโอไอพี
กูเกิล เอิร์ธ
เอิร์ธ (Google Earth) ซอฟต์แวร์ดูภาพถ่ายผ่านดาวเทียมและภาพถ่ายทางอากาศ
ปีกาซา
ปีกาซา (Picasa) ซอฟต์แวร์สำหรับดูภาพภายในเครื่องคอมพิวเตอร์ ใช้งานคู่กับเว็บไซต์ปีกาซา
กูเกิล แพ็ก
แพ็ก (Google Pack) เป็นชุดซอฟต์แวร์พร้อมดาวน์โหลด ประกอบด้วย โปรแกรมของกูเกิลเองได้แก่ เดสก์ท็อป ปีกาซา ทูลบาร์ โฟโต้สกรีนเซฟเวอร์ เอิร์ธ ทอร์ก วิดีโอเพลย์เยอร์ และโปรแกรมอื่นรวมถึง ไฟร์ฟอกซ์ สตาร์ออฟฟิศ อะโดบี รีดเดอร์ สไกป์
กูเกิล โครม
โครม (Google Chrome) ซอฟต์แวร์เบราว์เซอร์
สเก็ตช์อัป
สเก็ตช์อัป (SketchUp) ซอฟต์แวร์สำหรับวาดภาพสเก็ตช์ และภาพ 3 มิติ
กูเกิล แมพ

Adam Smith

Adam Smith (baptised 16 June 1723 – died 17 July 1790 [OS: 5 June 1723 – 17 July 1790]) was a Scottish social philosopher and a pioneer of political economy. One of the key figures of the Scottish Enlightenment, Smith is the author of The Theory of Moral Sentiments and An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations. The latter, usually abbreviated as The Wealth of Nations, is considered his magnum opus and the first modern work of economics.


It earned him an enormous reputation and would become one of the most influential works on economics ever published. Smith is widely cited as the father of modern economics and capitalism.


Smith studied social philosophy at the University of Glasgow and the University of Oxford. After graduating, he delivered a successful series of public lectures at Edinburgh, leading him to collaborate with David Hume during the Scottish Enlightenment. Smith obtained a professorship at Glasgow teaching moral philosophy, and during this time he wrote and published The Theory of Moral Sentiments. In his later life, he took a tutoring position that allowed him to travel throughout Europe, where he met other intellectual leaders of his day. Smith returned home and spent the next ten years writing The Wealth of Nations, publishing it in 1776. He died in 1790.

Outlines of Roman History

The Early Legendary History.—In its beginnings, the history of Rome, like that of all other ancient peoples, is made up largely of traditions. But we must not suppose on this account that the early history of Rome is a mere blank. Like all other traditions, these stories have in them some elements of truth. They show to us the ideas and the spirit of the Roman people; and they show how the Romans used to explain the origin of their own customs and institutions. While we may not believe all these stories, we cannot ignore them entirely; because they have a certain kind of historical value, and have become a part of the world’s literature.

Foundation of the City.—According to the Roman legends, the origin of the city was connected with Alba Longa, the chief city of Latium; and the origin of Alba Longa was traced to the city of Troy in Asia Minor. After the fall of that famous city, it is said that the Trojan hero, Aeneas, fled from the ruins, bearing upon his shoulder his aged father, Anchises, and leading by the hand his son, Ascanius. Guided by the star of his mother, Venus, he landed on the shores of Italy with a band of Trojans, and was assured by omens that Latium was to be the seat of a great empire. He founded the city of Lavinium, and after his death his son Ascanius transferred the seat of the kingdom to Alba Longa. Here his descendants ruled for three hundred years, when the throne was usurped by a prince called Amulius. To secure himself against any possible rivals, this usurper caused his brother’s daughter, Rhea Silvia, to take the vows of a vestal virgin. But she became the mother of twin children, Romulus and Remus; their father was Mars, the god of war. The wicked Amulius caused the children to be thrown into the Tiber; but they remained under the guardianship of the gods. Drifting ashore at the foot of the Palatine hill, they were nursed by a she-wolf, and were brought up at the home of a neighboring shepherd. And when they had grown to manhood, they founded (B.C. 753?) the city of Rome on the Palatine, where they had been providentially rescued. In a quarrel between the two brothers, Remus was killed, and Romulus became the king of the new city.

The Reign of Romulus.—Romulus was looked upon by the Romans not only as the founder of their city, but as the creator of their social and political institutions. He is said to have peopled his new town by opening an asylum for refugees; and when he wanted wives for his people he captured them from the Sabines. After a war with the Sabines peace was made; and the two peoples became bound together into one city under the two kings, Romulus and Titus Tatius. After the death of Titus, Romulus reigned alone and gave laws to the whole people. He made many wars upon the neighboring towns, and after a reign of thirty-seven years he was translated to heaven and worshiped under the name of Quirinus.

Numa Pompilius.—After a year’s interregnum a Sabine named Numa Pompilius was elected as the second king of Rome. He is said to have been a very wise and pious man, and to have taught the Romans the arts of peace and the worship of the gods. Numa is represented in the legends as the founder of the Roman religion. He appointed priests and other ministers of religion. He divided the lands among the people, placing boundaries under the charge of the god Terminus. He is also said to have divided the year into twelve months, and thus to have founded the Roman calendar. After a peaceful reign of forty-two years, he was buried under the hill Janiculum, across the Tiber.

Tullus Hostilius.—The third king, Tullus Hostilius, was chosen from the Romans. His reign was noted for the conquest of Alba Longa. In accounts of this war with Alba Longa, the famous story is told of the Horatii and the Curiatii, three brothers in each army, who were selected to decide the contest by a combat, which resulted in favor of the Horatii, the Roman champions. Alba Longa thus became subject to Rome. Afterward, Alba Longa was razed to the ground, and all its people were transferred to Rome. Tullus, it is said, neglected the worship of the gods, and was at last, with his whole house, destroyed by the lightnings of Jove.

Ancus Marcius.—After the reign of Tullus the people elected Ancus Marcius, a Sabine and a grandson of Numa Pompilius. He is said to have published the sacred laws of his grandfather, and to have tried to restore the arts of peace. But, threatened by the Latins, he conquered many of their cities, brought their inhabitants to Rome, and settled them upon the Aventine hill. He fortified the hill Janiculum, on the other side of the Tiber, to protect Rome from the Etruscans, and built across the river a wooden bridge (the Pons Sublicius). He also conquered the lands between Rome and the sea and built the port of Ostia at the mouth of the Tiber.

Credibility of the Legends.—These are in substance the stories which, decorated by many fanciful and miraculous incidents, the Romans were proud to relate as explaining the beginnings of their city and the work of their early kings. These traditions have been shown to be unworthy of belief in many particulars.

It is of course impossible, in a small book like this, even to suggest the many and various opinions which have been expressed regarding the credibility of early Roman history. It is enough to say that, while we need not believe all the incidents and details contained in these stories, we may find in them references to facts and institutions which really existed; and with the aid of other means, we may put these facts together so as to explain in a rational way the origin and growth of the famous city on the Tiber.

II. THE SITUATION OF ROME

The Hills of Rome.—To obtain a more definite knowledge of the birth of Rome than we can get from the traditional stories, we must study that famous group of hills which may be called the “cradle of the Roman people.” By looking at these hills, we can see quite clearly how Rome must have come into being, and how it became a powerful city. The location of these hills was favorable for defense, and for the beginning of a strong settlement. Situated about eighteen miles from the mouth of the Tiber, they were far enough removed from the sea to be secure from the attacks of the pirates that infested these waters; while the river afforded an easy highway for commerce. Their Relation to One Another.—To understand the relation of these hills to one another, we may consider them as forming two groups, the northern and the southern. The southern group comprised three hills—the Palatine, the Caelian, and the Aventine—arranged in the form of a triangle, with the Palatine projecting to the north. The northern group comprised four hills, arranged in the form of a crescent or semicircle, in the following order, beginning from the east: the Esquiline, the Viminal, the Quirinal, and the Capitoline—the last being a sort of spur of the Quirinal.

These two groups of hills became, as we shall see, the seats of two different settlements. Of all the hills on the Tiber, the Palatine occupied the most central and commanding position. It was, therefore, the people of the Palatine settlement who would naturally become the controlling people of the seven-hilled city. Their Relation to Neighboring Lands.—By looking at the neighboring lands about the Tiber we see that Rome was located at the point of contact between three important countries. On the south and east was Latium, the country of the Latins, already dotted with a number of cities, the most important of which was Alba Longa. On the north was the country of the Sabines, a branch of the Sabellian stock.

On the northwest was Etruria, with a large number of cities organized in confederacies and inhabited by the most civilized and enterprising people of central Italy. The peoples of these three different countries were pushing their outposts in the direction of the seven hills. It is not difficult for us to see that the time must come when there would be a struggle for the possession of this important locality.

III. THE ORIGIN OF THE CITY

The Latin Settlement on the Palatine.—So far as we know, the first people to get a foothold upon the site of Rome were the Latins, who formed a settlement about the Palatine hill. This Latin settlement was at first a small village. It consisted of a few farmers and shepherds who were sent out from Latium (perhaps from Alba Longa) as a sort of outpost, both to protect the Latin frontier and to trade with the neighboring tribes. The people who formed this settlement were called Ramnes. They dwelt in their rude straw huts on the slopes of the Palatine, and on the lower lands in the direction of the Aventine and the Caelian. The outlying lands furnished the fields which they tilled and used for pasturage. In order to protect them from attacks, the sides of the Palatine hill were strengthened by a wall built of rude but solid masonry. This fortified place was called Roma Quadrata, or “Square Rome.” It formed the citadel of the colony, into which the settlers could drive their cattle and conduct their families when attacked by hostile neighbors. What some persons suppose to be the primitive wall of the Palatine city, known as the Wall of Romulus, has in recent years been uncovered, showing the general character of this first fortification of Rome.

"WALL OF ROMULUS"

The Sabine Settlement on the Quirinal.—Opposite the Palatine settlement there grew up a settlement on the Quirinal hill. This Quirinal settlement seems to have been an outpost or colony of the Sabine people, just as the Palatine settlement was a Latin colony. The Sabines were pushing southward from beyond the Anio. The settlers on the Quirinal were called Tities; their colony formed a second hill-town, similar in character and nearly equal in extent to the Palatine town.

Union of the Romans and the Sabines.—The two hill-towns which thus faced each other naturally became rivals for the possession of the lands near the Tiber; but being so nearly of equal strength, neither could conquer the other. If these settlements had not been so close together, they might have indulged in occasional strife and still remained separate; but being near to each other, they were obliged to be constantly at war, or else to come to some friendly understanding. They chose the latter course, and after forming an alliance, were united by a permanent league, and really became a single city. To celebrate this union, the intervening space was dedicated to the two-faced god, Janus, who watched the approaches of both towns, and whose temple was said to have been built by Numa.

The Capitoline hill was chosen as the common citadel. The space between the two towns was used as a common market place (forum), and also as a place for the common meeting of the people (comitium). This union of the Palatine and Quirinal towns into one community, with a common religion and government, was an event of great importance. It was, in fact, the first step in the process of “incorporation” which afterward made Rome the most powerful city of Latium, of Italy, and finally of the world.

The Third Settlement, on the Caelian.—The union of the Romans (Ramnes) and the Sabines (Tities) was followed by the introduction of a third people, called the Luceres. This people was probably a body of Latins who had been conquered and settled upon the Caelian hill—although they are sometimes regarded as having been Etruscans.

Whatever may have been their origin, it is quite certain that they soon came to be incorporated as a part of the whole city community. The city of the early Roman kings thus came to be made up of three divisions, or “tribes” (tribus, a third part, from tres, three). The evidence of this threefold origin was preserved in many institutions of later times. The three settlements were gradually united into a single city-state with common social, political, and religious institutions. By this union the new city became strong and able to compete successfully with its neighbors.

Angry Bird

Angry Birds is a puzzle video game developed by Rovio Mobile. Inspired primarily by a sketch of stylized wingless birds, the game was first released for Apple's iOS in December 2009.

Since that time, over 12 million copies of the game have been purchased from Apple's App Store, which has prompted the company to design versions for other touchscreen-based smartphones, such as those using the Android operating system, among others.

In the game, players use a slingshot to launch birds at pigs stationed on or within various structures, with the intent of destroying all the pigs on the playfield. As players advance through the game, new birds appear, some with special abilities that can be activated by the player. Rovio Mobile has supported Angry Birds with numerous free updates that add additional game content, and the company has even released stand-alone holiday and promotional versions of the game.

Angry Birds has been praised for its successful combination of addictive gameplay, comical style, and low price. Its popularity led to versions of Angry Birds being created for personal computers and gaming consoles, a market for merchandise featuring its characters and even long-term plans for a feature film or television series. With a combined 300 million downloads across all platforms and including both regular and special editions the game has been called "one of the most mainstream games out right now", "one of the great runaway hits of 2010", and "the largest mobile app success the world has seen so far".

อันตรายของการจัดฟันแฟชั่น

การจัดฟันแฟชั่น ไม่ใช่การรักษาทางทันตกรรม แต่เป็นการพยายามใส่เครื่องมือที่เลียนแบบการจัดฟันแบบติดแน่นที่ทันตแพทย์ใช้ในการรักษาผู้ป่วย มีจุดประสงค์เพื่อความสวยงาม โก้เก๋ ทันสมัย ผู้ที่ให้บริการไม่ใช่ทันตแพทย์ ทำให้เกิดผลเสียต่าง ๆ ตามมาในปัจจุบันจัดฟันแฟชั่น อาจแบ่งได้เป็น 3 ประเภท คือ

ลวดร้อยลูกปัด เป็นการใช้ลวดเส้นเล็ก ๆ ร้อยลูกปัดสีต่าง ๆ มีวางจำหน่ายในตลาดนัดและแหล่งชุมชนต่าง ๆ ราคาเส้นละ 50-120 บาท เด็กและวัยรุ่นนิยมซื้อมาใส่เอง

จัดฟันแฟชั่นแบบติดแน่น เป็นการเลียนแบบการจัดฟันของทันตแพทย์ให้เหมือนมากขึ้น โดยจะมีการติดเครื่องมือ “แบ๊กเกต” เป็นโลหะรูปสี่เหลี่ยมที่มีร่องใส่ลวดจัดฟันและมีส่วนยื่นออกมาสำหรับคล้องยาง ค่าใช้จ่ายอยู่ที่ 800-1,200 บาท สามารถเลือกสีของยาง รูปร่างของยาง เช่น รูป ดอกไม้ มิกกี้เม้าส์

จัดฟันแฟชั่นแบบถอดได้ เป็นการใช้เครื่องมือคงสภาพฟัน หรือ “รีเทนเนอร์” ที่เหมือนกับทันตแพทย์ใช้ มีลักษณะเป็นแผ่น พลาสติกปิดอยู่ที่เพดาน หรือข้างลิ้น มีลวดคอยบังคับฟันให้อยู่ในตำแหน่งที่ต้องการ มีการดัดแปลง เพิ่มแบ๊กเกตให้ติดอยู่บนลวด ขั้นตอนการทำจะต้องมีการพิมพ์ฟัน ค่าใช้จ่ายประมาณ 800-1,300 บาทต่อชิ้น สามารถเลือกสี ลายของแผ่น พลาสติก และลวดได้

อันตรายของการจัดฟันแฟชั่น มีดังนี้



อันตรายจากขั้นตอนการทำ เครื่องมือที่ใช้ เช่น ถาดพิมพ์ฟันใช้แล้วไม่ได้ล้าง หรือล้างแต่ไม่ได้ฆ่าเชื้อ ทำให้มีโอกาสที่จะได้รับเชื้อโรคที่มาจากน้ำลายของผู้ใช้บริการคนก่อน ผู้ทำไม่ได้สวมถุงมือ อาจติดโรคต่าง ๆ เช่น ไวรัสตับอักเสบบี วัณโรค ไข้หวัด ไข้หวัดใหญ่ คอตีบ โปลิโอ



อันตรายจากวัสดุ ลวดจัดฟันแฟชั่นที่ใช้คุณ ภาพต่ำ มีสารปนเปื้อนที่เป็นโลหะหนัก เช่น ตะกั่ว พลวง ซิลิเนียม โครเมียม และสารหนู หากสะสมในร่างกายมาก ๆ จะเป็นอันตรายต่อไต ทำให้เนื้อเยื่อต่าง ๆ ของเซลล์ตาย อาจทำให้เกิดมะเร็งได้ การใช้ลวดที่เป็นสี เมื่อใส่ไว้ในปากสักระยะหนึ่ง มีการสัมผัสอาหาร ของเย็น ของร้อน แล้วสีจางลง ส่วนประกอบของสีจะเข้าสู่ร่างกาย ผ่านเข้ากระเพาะอาหาร และดูดซึมไปสะสมไว้ในร่างกาย เป็นการสะสมสารพิษไว้ในร่างกาย



อันตรายต่อฟันและเนื้อเยื่อในช่องปาก ในขั้นตอนการทำ จะมีการใช้หัวกรอ กรอเอาเคลือบฟันที่ดีออกไป รวมทั้งใช้กรดกัดฟัน ซึ่งจะทำให้เคลื่อนฟันบางลง ทำให้ความแข็งแรงของฟันลดลง ทำให้เสียวฟันได้ง่าย การปรับแต่งลวดโดยผู้ที่ไม่มีความรู้จะทำให้เกิดแรงกดไปที่ตัวฟัน และฟันเคลื่อนไปจากเดิม ทำให้มีอาการปวดฟันมากอาจทำให้ฟันซี่นั้นกลายเป็นฟันตาย รากฟันละลาย อาจจะต้องถอนฟันซี่นั้นทิ้งไป เครื่องมืออาจหลุดลงคอ หรือ หลอดลม ทำให้เป็นอันตรายถึงชีวิต



นอกจากนี้การใส่เครื่องมือจัดฟันแฟชั่นมักทำให้เกิดการบาดกระพุ้งแก้ม หรือเนื้อเยื่อในช่องปากกลาย เป็นแผล เสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งเนื้อเยื่อในช่องปาก อีกทั้งเครื่องมือที่ใส่ในปาก จะขัดขวางการแปรงฟันและทำความสะอาดฟัน อาจทำให้ฟันผุ เหงือกอักเสบ บวมแดง มีกลิ่นปาก



ท้ายนี้ขอเตือนวัยรุ่นทั้งหลายว่า หากฟันไม่ได้มีปัญหาก็ไม่ควรไปจัดหรือดัดฟันแฟชั่น เพราะนอกจากจะเสียเงินโดยใช่เหตุแล้ว อาจได้รับอันตรายจากวัสดุจัดฟันที่ไม่ได้มาตรฐาน ถึงขั้นเสียชีวิตได้.

ไก่ไม่มีหัว เรื่องจริงที่คุณต้องตะลึง!!!

นี่คือเรื่องจริง ไก่ไม่มีหัว !! แต่อยู่ได้นานถึง 18 เดือน ไก่ตัวนี้มีชื่อว่าไมค์(Mike)

เรื่องมันมีอยู่ว่าเจ้าของฟาร์มคิดจะทำไก่ย่างในวันขอบคุณพระเจ้า เลยเลือกเจ้าไมค์มาทำไก่ย่าง ซึ่งในตอนที่เอาขวานฟันลงไปในคอของเจ้าไมค์(อึ่ย) หัวมันก็ขาดลงมาสงบนิ่งอยู่ที่พื้น แต่ตัวมันซิครับ กลับกระโดดลงมาจากเขียงแล้ววิ่งพล่านไปทั่วเล้าจนหายไปไหนไม่รู้ จนต้องเอาไก่อีกตัวมาทำ ในวันรุ่งขึ้นเจ้าของกลับพบว่าเจ้าไมค์กลับมาอยู่ในเล้าทั้งๆที่ไม่มีหัว แล้วทำท่าคุ้ยเขี่ยอาหารเหมือนกับไก่ทั่วๆไป ผิดแต่ว่ามันไม่มีหัวเท่านั้นเอง !

เจ้าของก็เลยสงสัยว่ามันจะอยู่ไปได้นานอีกเท่าไหร่ เลยเลี้ยงไปเรื่องๆโดยให้อาหารด้วยที่หยอดตาผ่านทางหลอดอาหาร แน่ละครับเรื่องนี้ไปเข้าหูพวกสื่อมวลชน

โดยนิตยสาร TIME มาขอทำเรื่องนี้ทำให้เจ้าไมค์ดังเป็นพลุแตกเลย ผลทำให้มีคนเลียนแบบทั่วประเทศก็เลยทำให้ทุกบ้านมีไก่ย่างกินเป็นอาหารเย็นกินกันทุกวัน แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จ และในช่วงสุดท้ายของชีวิตของไมค์ตายโดยเมล็ดข้าวโพดเข้าไปติดหลอดลมตาย ซึ่งนับจากวันที่มันหัวขาดจนวันตาย นับได้ประมาณ 18 เดือนพอดี พอเจ้าไมค์ตายเจ้าของก็เสียใจมาก เลยจัดตั้งวันไมค์ไก่ไร้หัว (Mike the headless Chicken Day)" ขึ้นมาทุกๆปี เดี๋ยวนี้ก็ยังมีอยู่จนทึง

ปัจจุบัน