วันเสาร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ขงจื่อ(孔子)


เมื่อกล่าวถึงวัฒนธรรมดั้งเดิมของจีน ก็ต้องเอ่ยถึงชื่อของขงจื้อ เมื่อทศวรรษ1970 มีนักวิชาการชาวอเมริกันผู้หนึ่งได้จัดให้ขงจื้อเป็น อันดับที่5ใน100คนที่มีอิทธิพลสำคัญต่อประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ แต่กล่าวสำหรับคนจีนแล้ว อิทธิพลของขงจื้อน่าจะอยู่อันดับแรกมาก กว่า กล่าวได้ว่าคนจีนทุกคนต่างได้รับอิทธิพลจากสำนักปรัชญาขงจื้อ ไม่มากก็น้อย
ขงจื้อ (ก่อนค.ศ. 551-479) มีชื่อตัวว่า ชิว เป็นคนรัฐหลู่ (คำว่า”จื้อ ” เป็นคำยกย่องผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็น“อาจารย์”) เป็นนักคิดและนักการศึกษาที่ยิ่งใหญ่ในปลายสมัยชุนชิวและเป็นผู้ก่อตั้งสำนักปรัชญา“หยูเจีย”หรือสำนักปรัชญาขงจื้อนั่นเอง
ได้รับการยกย่องว่า เป็นปรมาจารย์แห่งจริยธรรมผู้ยิ่งใหญ่
ขงจื้อเกิดที่รัฐหลู่ซึ่งถือว่าเป็นเมืองที่เก็บรักษาคัมภีร์โบราณสมัยราชวงศ์โจวได้สมบูรณ์ที่สุด ถึงกับได้ชื่อว่าเป็น“เมืองแห่งจารีตและ ดนตรี”มาแต่โบราณกาล การก่อรูปแนวคิดขงจื้อขึ้นอาจได้รับ อิทธิพลจากขนบธรรมเนียม วัฒนธรรมและบรรยากาศทางการศึกษา ของรัฐหลู่
ขงจื่อสูญเสียบิดาตั้งแต่อายุ3ขวบ มารดาเป็นหญิงผู้ซื่อ สัตย์สุจริตเลี้ยงดูขงจื้อมาด้วยความเข้มงวดกวดขัน เพื่อให้ลูกได้เป็น ผู้มีความรู้และมีคุณธรรม
ขงจื้อมีความรักและสนใจในการศึกษาหาความรู้ตลอดจนศึกษาพิธีกรรม การเซ่นสรวงต่างๆที่สืบทอดกันมาแต่โบราณกาล
ขงจื้อ“ตั้งตนเป็นอาจารย์เมื่ออายุ30”และเริ่มถ่ายทอดความรู้แก่ ลูกศิษย์อย่างไม่ท้อถอย การถ่ายทอดความรู้ของขงจื้อได้พลิกโฉม การศึกษาในสมัยนั้นโดยทำลายธรรมเนียมการเรียนการสอนที่จำกัดอยู่เฉพาะแต่ในราชสำนัก ทำให้ประชาชนทั่วไปตื่นตัวทางการศึกษา และวัฒนธรรมมากขึ้น ขงจื้อมีวิธีของตนในการรับศิษย์ ไม่ว่าจะเป็นคนในชนชั้นใด แค่มอบสิ่งของเล็กน้อยเป็นค่าเล่าเรียนแม้“เนื้อตากแห้ง”เพียง ชิ้นเดียวก็รับไว้เป็นลูกศิษย์ เล่ากันว่า ท่านมีลูกศิษย์มากถึง 3,000 คน ที่ยกย่องกันว่า มีความรู้ปราดเปรื่องและมีคุณธรรมสูงส่งมี70คน จากสานุศิษย์70คนนี้ คนรุ่นหลังจึงได้ทราบถึงแนวคิดต่างๆของขงจื้อ เนื่องจากลูกศิษย์ขงจื้อ ได้บันทึกคำสอนของอาจารย์ตนไว้ในรูปของ คำสนทนาระหว่างอาจารย์กับศิษย์โดยขึ้นต้นว่า“อาจารย์กล่าวว่า...” ภายหลังลูกศิษย์ได้นำคำสอนของขงจื้อมาประมวลแล้วเรียบเรียงขี้น เป็นหนังสือชื่อว่า“หลุนอวี่” บั้นปลายชีวิต ขงจื้อก็ได้รวบรวม บันทึกพงศาวดารและปรากฏการณ์ธรรมชาติต่างๆมีชื่อว่า“ชุนชิว”ขงจื้อยัง เป็นบรรณาธิการหนังสือสำคัญๆทางวรรณคดีจีนซึ่งเป็นที่ยกย่องกันภาย หลัง ได้แก่“ซูจิง”(ตำราประวัติศาสตร์)“ซือจิง”(ตำราว่าด้วยลำนำกวี) เป็นผู้ตรวจแก้”อี้ว์จิง”(ตำราว่าด้วยการดนตรี-แต่สาบสูญไปในภาย หลัง)และ”หลี่จี้”
(ตำราว่าด้วยจารีตประเพณี) หนังสือทั้ง5เล่มนี้เรียก รวมกันใน ภาษาจีนว่า”อู่จิง”(คัมภีร์ทั้งห้า)
ขงจื้อเน้นหนักในการบ่มเพาะเรื่องเมตตาธรรม ความชอบธรรม และจารีตประเพณี คำสอนของท่านเป็นสิ่งที่มีคุณค่าและงดงามอย่าง ยิ่ง ความคิดของขงจื้อได้กลายเป็นแกนหลักสำคัญในวัฒนธรรมจีน และมีอิทธิพลสำคัญต่อความคิดของชนชาติจีน คุณธรรมอันดับแรก ที่ขงจื้อสอนสั่งคือ”เหริน”หรือเมตตาธรรม เมื่อลูกศิษย์แต่ละคนของ ท่านขงจื่อเรียนถามท่าน
อาจารย์ว่า "อะไรเรียกว่าเหริน "
ท่านก็จะตอบโดยพิจารณาตามบุคลิกอุปนิสัยใจคอของลูกศิษย์คนนั้น ๆ ดังนั้นเมื่อเห็นคำอธิบายกับลูกศิษย์แต่ละคนแล้วก็ไม่เหมือนกันเลย แต่ต้องเอาคำอธิบายทั้งหลายมารวมความกันจึงเป็นความหมายอัน สมบูรณ์แบบของ "เหริน"
พอถึงวัยชรา ขงจื้อใช้เวลาทุ่มเทอยู่กับการจัดการประวัติศาสตร์ และดำเนินการด้านการศึกษาต่อไป ขงจื้อก็ถึงแก่กรรมปี479ก่อนคริสต์ศักราช ร่างถูกฝังไว้ที่ซื่อสุ่ยทางเหนือของรัฐหลู่(ปัจจุบันอยู่ในมณฑลซานตง)

Niagara Falls















The Niagara Falls are voluminous waterfalls on the Niagara River, straddling the international border between the Canadian province of Ontario and the U.S. state of New York. The falls are 17 miles (27 km) north-northwest of Buffalo, New York and 75 miles (120 km) south-southeast of Toronto, Ontario, between the twin cities of Niagara Falls, Ontario, and Niagara Falls, New York.
Niagara Falls is composed of two major sections separated by
Goat Island: Horseshoe Falls, the majority of which--two-thirds according to the US Geological Survey--lies on the Canadian side of the border, and American Falls on the American side. The smaller Bridal Veil Falls are also located on the American side, separated from the main falls by Luna Island.
Niagara Falls were formed when glaciers receded at the end of the
Wisconsin glaciation (the last ice age), and water from the newly formed Great Lakes carved a path through the Niagara Escarpment en route to the Atlantic Ocean. While not exceptionally high, the Niagara Falls are very wide. More than 6 million cubic feet (168,000 m³) of water falls over the crest line every minute in high flow, and almost 4 million cubic feet (110,000 m³) on average. It is the most powerful waterfall in North America.
The Niagara Falls are renowned both for their beauty and as a valuable source of
hydroelectric power. Managing the balance between recreational, commercial, and industrial uses has been a challenge for the stewards of the falls since the 1800s.


Characteristics
Niagara Falls is divided into the Horseshoe Falls and the American Falls. The Horseshoe Falls drop about 173 feet (53 m), the height of the American Falls varies between 70–100 feet (21–30 m) because of the presence of giant boulders at its base. The larger Horseshoe Falls are about 2,600 feet (790 m) wide, while the American Falls are 1,060 feet (320 m) wide.
The volume of water approaching the falls during peak flow season may sometimes be as much as 202,000 cubic feet (5,700 m3) per second. Since the flow is a direct function of the
Lake Erie water elevation, it typically peaks in late spring or early summer. During the summer months, 100,000 cubic feet (2,800 m3) per second of water actually traverses the Falls, some 90% of which goes over the Horseshoe Falls, while the balance is diverted to hydroelectric facilities. This is accomplished by employing a weir with movable gates upstream from the Horseshoe Falls. The Falls flow is further halved at night, and during the low tourist season in the winter, remains a flat 50,000 cubic feet (1,400 m3) per second. Water diversion is regulated by the 1950 Niagara Treaty and is administered by the International Niagara Board of Control (IJC).Viewpoints on the American shore generally are astride or behind the falls. The falls face directly toward the Canadian shore.

History


There are differing theories as to the origin of the name of the falls. According to Iroquoian scholar Bruce Trigger, "Niagara" is derived from the name given to a branch of the locally residing native Neutral Confederacy, who are described as being called the "Niagagarega" people on several late 17th century French maps of the area.
A number of figures have been suggested as first circulating an eyewitness description of Niagara Falls. Frenchman
Samuel de Champlain visited the area as early as 1604 during his exploration of Canada, and members of his party reported to him the spectacular waterfalls, which he described in his journals. Finnish-Swedish naturalist Pehr Kalm explored the area in the early 1700s and wrote of the experience. The consensus honoree is Belgian Father Louis Hennepin, who observed and described the Falls in 1677, earlier than Kalm, after traveling with explorer René Robert Cavelier, Sieur de la Salle, thus bringing the Falls to the attention of Europeans. Further complicating matters, there is credible evidence that French Jesuit Reverend Paul Ragueneau visited the Falls some 35 years before Hennepin's visit, while working among the Huron First Nation in Canada. Jean de Brébeuf also may have visited the Falls, while spending time with the Neutral Nation.

Man and woman on Canadian side of Niagara Falls, circa 1858

Maria Spelterini crossing the Niagara gorge on a tightrope on July 4, 1876
During the 18th century, tourism became popular, and by mid-century, it was the area's main industry.
Napoleon Bonaparte's brother Jérôme visited with his bride in
the early 19th century. In 1837 during the Caroline affair a rebel supply ship, the Caroline, was burned and sent over the Falls. In 1848, the falls actually went dry; no water (or at best a trickle) fell for as much as 40 hours. Waterwheels stopped, mills and factories simply shut down for
having no power. Later that year demand for passage over the Niagara River led to the building of a footbridge and then Charles Ellet's Niagara Suspension Bridge. This was supplanted by German-born John Augustus Roebling's Niagara Falls Suspension Bridge in 1855. After the American Civil War, the New York Central railroad publicized Niagara Falls as a focus of pleasure and honeymoon visits. With increased railroad traffic, in 1886, Leffert Buck
replaced Roebling's wood and stone bridge with the predominantly steel bridge that still carries trains over the Niagara River today. The first steel archway bridge near the Falls was completed in 1897. Known today as the Whirlpool Rapids Bridge, it carries vehicles, trains, and pedestrians between Canada (through Canadian Customs Border Control) and the U.S.A. just bel
ow the Falls. In 1941 the Niagara Falls Bridge Commission completed the third current crossing in the immediate area of Niagara Falls with the Rainbow Bridge, carrying both pedestrian and vehicular traffic between the two countries and Canadian and U.S. customs for each country.





The features that became Niagara Falls were created by the Wisconsin glaciation, about 10,000 years ago. The same forces also created the North American Great Lakes and the Niagara River. All were dug by a continental ice sheet that drove through the area, deepening some river channels to form lakes, and damming others with debris. Scientists believe that there is an old valley, buried by
glacial drift, at the approximate location of the present Welland Canal.
nc
When the ice melted, the upper Great Lakes emptied into the Niagara River, which followed the rearranged topography across the Niagara Escarpment. In time, the river cut a gorge through the north facing cliff, or cuesta. Because of the interactions of three major rock formations, the rocky bed did not erode evenly. The top rock formation was composed of erosion-resistant limestone and Lockport dolostone. That hard layer of stone eroded more slowly than the underlying materials. The aerial photo clearly shows the hard caprock, the Lockport Formation (Middle Silurian), which underlies the rapids above the Falls, and approximately the upper third of the high gorge wall.

Immediately below the hard-rock formation, comprising about two thirds of the cliff, lay the weaker, softer, sloping Rochester Formation (Lower Silurian). This formation was composed mainly of shale, though it has some thin limestone layers. It also contains ancient fossils. In time, the river eroded the soft layer that supported the hard layers, undercutting the hard caprock, which gave way in great chunks. This process repeated countless times, eventually carving out the Falls.
Submerged in the river in the lower valley, hidden from view, is the Queenston Formation (Upper
Ordovician), which is composed of shales and fine sandstones. All three formations were laid down in an ancient sea, their differences of character deriving from changing conditions within that sea.
The Niagara Falls at one time in history was located between present-day
Queenston, Ontario, and Lewiston, New York, but erosion of their crest has caused the waterfalls to retreat approximately 6.8 miles or 11 kilometers southward. The Horseshoe Falls, which are approximately 2,600 feet (790 m) wide, have also changed their shape through the process of erosion; evolving from a small arch, to a horseshoe bend, to the present day gigantic inverted . Just upstream from the Falls' current location, Goat Island splits the course of the Niagara River, resulting in the separation of the Canadian Horseshoe Falls to the west from the American and Bridal Veil Falls to the east. Engineering has slowed erosion and recession.









วันเสาร์ที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ไขความจริง 'กลูตาไธโอน' สารทำให้ผิวขาว




หลายคนคงเคยได้ยินข่าวการฉีดสารกลูตาไธโอน สารที่ทำให้ผิวขาวกันมาบ้างแล้ว แต่ทราบหรือไม่ว่า สารกลูตาไธโอน เป็นสารที่มีอยู่แล้วในร่างกาย และเป็นสารที่มีความจำเป็นต่อร่างกาย การฉีดสารดังกล่าวเข้าไปอาจทำให้ร่างกายได้รับผลกระทบได้ จริงอยู่ที่สารกลูตาไธโอนทำให้ผิวขาวขึ้นได้ แต่ก็มีโทษอยู่เหมือนกัน และจะยิ่งอันตรายหากฉีดสารกลูตาไธโอนด้วยตัวเอง ดังนั้น คอลัมน์ “หมอรามาฯไขปัญหาสุขภาพ” วันนี้ จะมาเผยความจริงของสารกลูตาไธโอนเพื่อให้เป็นข้อมูลการตัดสินใจก่อนที่ใครหลายคนจะเริ่มฉีด

กลูตาไธโอนคืออะไร จำเป็นต่อร่างกายหรือไม่

กลูตาไธโอน (Glutathione) เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่สำคัญในร่างกาย ที่ร่างกายสามารถสร้างขึ้นได้เอง จากอาหารประเภทโปรตีน ไข่และนม รวมถึงผักผลไม้ประเภท หน่อไม้ฝรั่ง อะโวคาโด และวอลนัท ร่างกายจะเก็บกลูตาไธโอนที่สร้างขึ้นไว้ที่ตับ สามารถพบกลูตาไธโอนได้ในทุกเซลล์ของร่างกาย กลูตาไธโอนมีความจำเป็นต่อร่างกาย โดยช่วยต่อต้านอนุมูลอิสระ ช่วยให้ร่างกายดูดซึมวิตามินซีและอีได้มากขึ้น เป็นตัวกระตุ้นภูมิคุ้มกันของร่างกาย ช่วยสร้างและซ่อมแซม DNA นอกจากนี้ยังช่วยขับสารพิษออกจากร่างกาย โดยผ่านการสร้างเอนไซม์ชนิดต่าง ๆ และช่วยป้องกันตับจากการถูกทำลายโดยแอลกอฮอล์ได้อีกด้วย







มีรายงานการใช้ในรูปแบบฉีดหลายกรณี ทั้งใช้ในกรณีฉุกเฉิน เช่น ฉีดเพื่อเพิ่มการไหลเวียนของเลือดระหว่างผ่าตัด รักษาโรคทางระบบประสาท ขับพิษจากโลหะหนัก สารระเหย ยาฆ่าแมลง ยาพาราเซตามอลเกินขนาด ใช้เพิ่มภูมิต้านทานในผู้ป่วยเอดส์และมะเร็ง ในบางประเทศได้ขึ้นทะเบียนกลูตาไธโอนเป็นยาบางประเทศอนุญาตให้ใช้

ป็นอาหารเสริม แต่สำหรับในประเทศไทย สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา ยังไม่ได้ขึ้นทะเบียนกลูตาไธโอนเป็นยา และไม่อนุมัติให้ใช้สารชนิดนี้ในรูปแบบฉีด หากถามว่าช่วยให้ผิวขาวได้จริงหรือไม่ ต้องบอกว่า เดิมทีกลูตาไธโอนถูกผลิตขึ้นเพื่อใช้ฉีดเพิ่มภูมิต้านทาน รักษาผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย แต่กลับพบว่าผู้ป่วยมีผิวขาวขึ้น มีสีผมอ่อนลงหลังฉีดยา

จึงอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้มีการนำมาฉีดเพื่อทำให้ผิวขาวกันมากขึ้น ซึ่งความเป็นจริงแล้ว หากร่างกายได้รับกลูตาไธโอนมากเกินไป ก็จะไปกดการสร้างเม็ดสีของผิวทำให้ผิวขาว ซึ่งอธิบายได้จาก ปกติในร่างกายคนเรา เซลล์สร้างเม็ดสี (melano cyte) จะผลิตเม็ดสีเมลานินอยู่ 2 ชนิด ผิวคล้ำแบบคนเอเชียหรือคนไทย จะมีเม็ดสีขนาดใหญ่ เรียกว่า ยูเมลานิน (Eumelanin) คนผิวขาวแบบฝรั่ง จะมีเม็ดสีขนาดเล็กกว่า เรียกว่า ฟีโอเมลานิน

ตาไธโอนปริมาณมาก จะไปกดการสร้างยูเมลานินตามปกติลง เปลี่ยนเป็นสร้างฟีโอเมลานินเพิ่มขึ้นชั่วขณะ ผิวจึงดูขาวขึ้น แต่เนื่องจากกลูตาไธโอน ไม่สามารถปรับเปลี่ยนโครงสร้างทางพันธุกรรมของ เซลล์สร้างเม็ดสี (melanocyte) เมื่อเวลาผ่านไป เซลล์สร้างเม็ดสีก็กลับไปสร้างเม็ดสียูเมลานินมากตามปกติเหมือนเดิม ดังนั้น ผู้ที่ฉีดกลูตาไธโอนเพื่อให้ผิวขาวขึ้น จำเป็นต้องฉีดในปริมาณมากกว่าขนาดที่ใช้รักษาตามปกติหลายเท่าตัวเป็นเวลาต่อเนื่องกันนาน จึงไม่จัดเป็นการดีท็อกซ์ และอาจมีอันตรายต่อสุขภาพในระยะยาวได้



มีอันตรายจากการใช้ หรือมีผลต่อชีวิตอย่างไรบ้าง


ผลข้างเคียงที่น่ากลัว คือการฉีดยาใด ๆ ก็ตามเข้าเส้นเลือดดำ ล้วนมีโอกาสที่จะแพ้ได้ ทั้งการแพ้ตัวยาเอง หรืออาจจะแพ้สารฆ่าเชื้อ สารกันเสีย สารปนเปื้อน ซึ่งจากรายงานในต่างประเทศพบว่า ผู้ที่ได้รับการฉีดกลูตาไธโอนขนาดสูง มีอาการช็อก ความดันต่ำ หายใจไม่ออก และเสียชีวิตได้หากไม่ได้รับการช่วยเหลืออย่างทันท่วงที นอกจากนี้ก็ยังพบว่า มีการนำสารกลูตาไธโอน ที่ไม่ผ่านการรับรองจากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา รวมทั้งยาปลอมที่ผลิตที่เวียดนาม และ จีน มาจำหน่ายและใช้อย่างผิดกฎหมาย การฉีดกลูตาไธโอน มักให้ร่วมกับวิตามินซีขนาดสูง เพื่อกระตุ้นให้ ออกฤทธิ์ ได้ชัดเจนขึ้น ซึ่งการฉีดวิตามินซี ในขนาดที่สูงและเร็วเกินไปอาจทำให้เกิดอาการมึน ศีรษะคล้ายจะเป็นลมได้ หากใช้ กลูตาไธโอนในผู้ป่วยมะเร็ง อาจทำให้ประสิทธิภาพของเคมีบำบัดลดลง การได้รับสารกลูตาไธโอนปริมาณมาก มีผลทำให้ขบวนการต้านอนุมูลอิสระของร่างกายเสียสมดุล กลายเป็นอนุมูลอิสระ กลับมาทำร้ายร่างกายได้ แต่ที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดคือ ปัจจุบันมีการ โฆษณาขายกลูตาไธโอนอย่างแพร่หลายทางอินเทอร์เน็ตราคาตั้งแต่หลักร้อยไปจนถึงเป็นหมื่นบาท ที่มีการแนะนำวิธีฉีดและอวดอ้างสรรพคุณจนทำให้คนที่อยากขาว เกิดความสนใจและซื้อหาไปทดลองฉีดกันเอง ซึ่งอาจทำให้เกิดการแพ้ ติดเชื้อ และปัญหา อื่น ๆ ตามมาอีกมาก



ข่าวที่ออกมาว่าใช้สารกลูตาไธโอนแล้ว จะทำให้ตาบอดและเป็นมะเร็ง จริงหรือไม่

สำหรับข่าวการใช้สารกลูตาไธโอนแล้ว จะทำให้ตาบอดและเป็นมะเร็ง สามารถอธิบายได้ว่า การที่ร่างกายได้ รับสารกลูตาไธโอนเป็นเวลานาน ๆ จะทำให้เม็ดสีเมลานิน ทั้งที่ผิวหนังและที่จอตาลดลง ทำให้จอตารับแสงได้น้อยลง เสี่ยงต่อการมองเห็นได้ในอนาคต ทางวารสารทางการแพทย์สหรัฐอเมริกาจึงได้จัดว่า สารกลูตาไธโอนเป็นสารที่อาจก่อให้เกิดผลข้างเคียงทางตา ส่วนเม็ดสีเมลานินที่ผิวหนัง จะทำหน้าที่เหมือนฟิล์มกรองแสงที่ผิวหนัง หากเม็ดสีที่ผิวหนังลดลง ร่างกายก็ขาดเกราะป้องกันแสงอัลตราไวโอเลต ทำให้ผิวเหี่ยวย่นเร็ว และแก่เร็วขึ้น รวมทั้งเพิ่มความเสี่ยงของโรคมะเร็งผิวหนังด้วย ดังนั้น ถึงแม้ตัวสาร กลูตาไธโอนเองจะเป็นสารต่อต้านอนุมูลอิสระ แต่การได้รับแสงอัลตราไวโอเลตปริมาณมากกลับอันตรายยิ่งกว่า

เหตุใดจึงต้องฉีดเข้ากล้ามเนื้อหรือเส้นเลือดโดยตรง

กลูตาไธโอนมีทั้งชนิดฉีด ชนิดพ่น และชนิดรับประทาน ซึ่งอย่างที่ทราบกันอยู่แล้วว่าสารชนิดนี้ หากรับประทานจะถูกย่อยไปก่อนการดูดซึม จึงมีผู้พยายามลองใช้ในปริมาณสูง ๆ เพื่อหวังว่าจะดูดซึมได้บ้าง แต่จนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีการศึกษาใดบอกว่า ต้องกินมากแค่ไหนจึงจะดูดซึมได้ แล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าปริมาณที่กินมาก ๆ นั้น จริง ๆ แล้วดูดซึมได้หรือเปล่า และผลข้างเคียงระยะยาวมีอะไรบ้าง

ส่วนยาชนิดฉีดเข้ากล้ามเนื้อหรือเข้าเส้นเลือดโดยตรง น่าจะเพิ่มขนาดยาได้แน่นอนกว่า แต่ผลข้างเคียงที่น่ากลัว คือการฉีดยาเข้าเส้นเลือดดำ มีโอกาสที่จะแพ้ได้ กลูตาไธโอนชนิดฉีดมีใช้ในคลินิกเอกชนมานานแล้ว แต่ยังไม่มีการใช้ในโรงพยาบาลรัฐหรือโรงเรียนแพทย์ เพราะไม่มีการศึกษาถึงประสิทธิภาพและความปลอดภัยในระยะยาว นอกจากนี้ การฉีดยังเป็นการ เพิ่มสารกลูตาไธโอนได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น อาจทำให้ผิวขาวขึ้นได้ในเวลาสั้น ๆ หลังจากนั้น สีผิวก็จะกลับเป็นเหมือนเดิม จึงต้องทำให้ฉีดต่อไปเรื่อย ๆ ไม่มีที่สิ้นสุด



สุดท้ายนี้ ผู้บริโภคไม่ควรตกเป็นเหยื่อของคำโฆษณาใด ๆ ที่อวดอ้างว่าจะสามารถช่วยทำให้ผิวขาวขึ้นได้ เพราะในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีผลิตภัณฑ์ไหนที่จะทำให้ผิวขาวขึ้นได้อย่างถาวร ผลิตภัณฑ์หรือยาที่ใช้ อาจช่วยได้เพียงชั่วคราว แต่เมื่อหมดฤทธิ์ ร่างกายก็กลับไปผลิตเม็ดสีตามปกติ ทั้งนี้การที่ประชาชนในแถบเอเชียหรือประเทศเขตร้อน มีผิวคล้ำ ถือเป็นเรื่องที่มีประโยชน์ เพราะสามารถป้องกันแสงอัลตราไวโอเลตจากแสงอาทิตย์ได้ ทำให้โอกาสการเกิดมะเร็งผิวหนังของเราน้อยกว่าคนผิวขาว จึงไม่ควรมีค่านิยมที่ผิดในการเปลี่ยนสีผิวให้ผิดธรรมชาติ.


อ.พญ.ชนิตว์วัณณ์ ตรีวิทยาภูมิหน่วยโรคผิวหนัง ภาควิชาอายุรศาสตร์คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล













คุณค่าของจากน้ำนมวัว








น้ำนมแม่เป็นอาหารที่ดีที่สุดสำหรับทารก ในน้ำนมแม่นอกจากมีอาหารที่เหมาะสำหรับเด็กเกิดใหม่แล้ว ทารกยังสามารถย่อยและดูดซึมได้ง่ายอีกด้วยนอกจากนี้ น้ำนมแม่ยังมีโปรตีนที่เป็นองค์ประกอบของภูมิคุ้มกัน (Immunoprotein) หลายชนิดที่สร้างภูมิคุ้มกันให้ทารกทำให้ทารกแข็งแรง มีภูมิคุ้มกันโรคได้ เพราะฉะนั้นคุณแม่ควรจะเลี้ยงลูกด้วยน้ำนมแม่ นอกเสียจากไม่มีน้ำนมจะเลี้ยงลูก จึงค่อยหานมวัวหรือนมสัตว์อื่นๆมาเลี้ยง






สรรพคุณ มีคุณสมบัติเป็นกลาง มีรสหวาน บำรุงร่างกายทำให้ร่างกายแข็งแรง รักษาโรคกระเพาะอาหาร เรอ มีแก๊สในกระเพาะอาหาร






ตำรับยา 1. หลังฟื้นไข้ น้ำนมวัว 1 ลิตร ผสมน้ำ 4 ลิตร ต้มให้งวดเหลือ 1 ลิตร ดื่มเป็นประจำ2. เด็กสำรอก น้ำนมวัวและน้ำขิงปริมาณเท่าๆกัน ปริมาณพอควร ต้มให้เหลือครึ่งหนึ่ง ดื่มวันละ 2 ครั้ง






สารเคมี ที่พบโดยทั่วไปสารเคมีที่พบในน้ำนมวัวจะแตกต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ พันธุ์ อายุ วิธีการเลี้ยง เวลาในการรีดนม ความแข็งแรงของวัวและภูมิอากาศ






จากข้อมูลการวิเคราะห์ในตัวอย่างที่ 1 ในน้ำนมวัว 100 กรัม มีน้ำ 87 กรัม โปรตีน 3.1 กรัม ไขมัน 3.5 กรัม คาร์โบไฮเดรต 6 กรัม โพแทสเซียม 0.7 กรัม แคลเซียม 120 ม.ก. ฟอสฟอรัส 90 ม.ก. เหล็ก 0.1 ม.ก. วิตามินบีหนึ่ง 0.04 ม.ก. วิตามินบีสอง 0.13 ม.ก. กรดนิโคตินิก 0.2 ม.ก. วิตามินซี 1 ม.ก. วิตามินเอ 140 หน่วยสากลจากข้อมูลการวิเคราะห์ในตัวอย่างที่ 2 ในน้ำนมวัว 100 กรัม มีวิตามินเอ 33 ไมโครกรัม คาโรทีน (carotene) 30 ไมโครกรัม วิตามินซี 2000 ไมโครกรัม วิตามินบีหนึ่ง 38 ไมโครกรัม วิตามินบีสอง 200 ไมโครกรัม กรดนิโคตินิก 85 ไมโครกรัม แพนโทแท็นนิก แอซิด (pantothenic acid) 350 ไมโครกรัม วิตามินบีหก 67 ไมโครกรัม ไบโอทิน (biotin) 3 ไมโครกรัม กรดฟอลิก (folic acid) 5 ไมโครกรัม อินอซิทอล (inositol) 18 ไมโครกรัม ออโรติกแอซิด (orotic acid) ประมาณ 10 ไมโครกรัม%






โปรตีนที่สำคัญในน้ำนมวัวคือโปรตีนที่มีฟอสฟอรัส เช่น Cascin มีเฉลี่ยประมาณ 2.9% นอกจากนี้ยังมี albumin และ globulin โปรตีนทั้ง 3 ชนิดนี้มีโมเลกุลที่ประกอบกันเป็นสารโปรตีน (amino acid) ที่จำเป็นทั้งหมดไขมันในน้ำนมวัวที่สำคัญคือ palmitic glyceride ของ stearic acid นอกจากนี้ยังมีกรดไขมัน (fatty acid) อีกจำนวนน้อย เช่น butanoic acid caproic acid, octanoic acid นอกจากนี้ยังมี lecithin (0.49-0.058%) โคเลสเตอรอลรงควัตถุ (pigment) เป็นต้น โพแทสเซียมในน้ำนมวัว นอกจากแคลเซียม ฟอสฟอรัส เหล็กแล้ว ยังมีแมกนีเซียม โพแทสเซียม โซเดียม กรดกำมะถัน เป็นต้น

ไมเคิล แองเจิลโล MICHELANGELO


ไมเคิล แองเจิลโล ถือเป็นศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของยุคที่รุ่งเรืองที่สุด คือ ยุคเรเนซองส์ ซึ่งเป็นยุคสมัยที่รู้จักกันดีถึงความเจริญทางด้านศิลปกรรม ความก้าวหน้าทั้งทาง ด้านวิทยาศาสตร์ การประดิษฐ์คิดค้น วรรณกรรมตลอดจนไปถึงเรื่องของการต่อสู้ ทางการเมือง สำหรับทางด้านศิลปะนั้น ถือเป็นความเจริญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนี้ และไมเคิล แองเจิลโล ก็เป็นศิลปินที่นำหน้าศิลปินอื่นๆ ในยุคนี้ทั้งหมด เขามี ความสามารถเป็นเลิศในการเอาใจจดจ่ออยู่กับการใช้ความคิด การถ่ายทอดพลัง จากมือของเขาไปสู่ผลงานต่างๆ ที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้น ในการทำงานของ ไมเคิล แองเจิลโล นั้น เขาจะทานขนมปังเป็นอาหารเพียงเล็กน้อย เท่านั้น เวลานอนก็นอนบนพื้น หรือผ้าใบข้างๆ ภาพเขียน และรูปแกะสลักที่ยังไม่เสร็จ เขาจะสวมเสื้อผ้าชุดเดิมไปจนกว่างานที่เขาทำจะเสร็จสมบูรณ์ลง ชีวิตของศิลปินผู้นี้นั้น มีเพียงเพื่อนสนิทอยู่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงรักและบูชาเขา แต่โดยทั่วไปแล้ว คนส่วนมากจะคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชา และไม่เป็นมิตรกับใคร ไมเคิล แองเจิลโล ใช้ชีวิตอยู่อย่างเป็นโสดโดยไม่ได้แต่งงานกับใครเลยไปจนตลอดชีวิตของเขา
ประวัติส่วนตัว
ชื่อเต็มของศิลปินผู้นี้คือ ไมเคิล แองเจิลโล ดิ โลโดวิโด บัวนารอตติ ซิโมนี(MICHELANGELO DI LODOVICO BUONARROTI SIMONI) เกิดเมื่อวันที่ 6 มีนาคม ปี ค.ศ. 1475 เมืองคาปรีส์ ประเทศอิตาลี ในเมืองเล็กๆ ใกล้ ๆ กับเมืองฟลอเรนส์ และได้เสียชีวิตเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ ปี ค.ศ.1564 บิดาเป็นนายกเทศมนตรีของหมู่บ้าน ไมเคิล แองเจิลโล เป็นบุตรคนที่สอง ในบรรดาพี่น้องทั้งหมด 5 คนด้วยกัน เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนในเมืองฟลอเรนส์ ถึงแม้จะไปเรียนหนังสือ แต่จิตใจของเขาก็ไม่ได้อยู่กับการเรียนเลยแม้แต่นิด แต่กลับทุ่มเทจิตใจให้กับงานด้านศิลปะ และหลงไหลในการเป็นจิตรกร และการแกะสลักตั้งแต่ยังเป็นเด็กอยู่ จนในที่สุดเมื่อไมเคิลมีอายุได้ 13 ปีเต็ม บิดาของเขาจึงตัดสินใจส่งไปฝึกงานกับพี่น้องเจอร์ลันดาร์จ ซึ่งเป็นจิตรกรที่มี ชื่อเสียงของเมืองฟลอเรนส์ ถึงแม้จะได้ฝึกงานทางศิลปะแล้วก็ตาม แต่ไมเคิล ก็ยังคงไม่สมหวังอยู่ดีเพราะพี่น้องทั้งสองไม่ยอมสอนเทคนิคต่างๆ ในการทำงาน ให้กับเขาเลย วันหนึ่งขณะที่เขากำลังเที่ยวเล่นอยู่นั้นก็ได้ไปพบกับสวนแห่งหนึ่งใน วิหารซานมาร์โค โลเรนโซ ผู้เป็นหัวหน้าของตระกูลเมดีซี่ ได้สั่งซื้อรูปแกะสลักของกรีกโรมันโบราณ มาเก็บไว้ที่สวนแห่งนี้ และจ้างให้เบอร์โทโดผู้เป็นช่างแกะสลัก ที่เฉลียวฉลาด ให้ทำหน้าที่เป็นทั้งอาจารย์ และภัณฑรักษ์ของสวนนี้ ไมเคิล แองเจิลโล ตกลงใจไปทำงานเป็นผู้ช่วยให้กับเบอร์โทโด โดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากบิดาเลย จนกระทั่งวันหนึ่ง ลอเรนโซ เกิดบังเอิญมาเห็นเด็กชายคนหนึ่งกำลังแกะสลักส่วนหัว ของฟอนอยู่เกิดความประทับใจในตัวไมเคิล แองเจิลโลตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จึงขอให้ ไมเคิลไปอยู่กับเขาที่พระราชวังด้วย และปฏิบัติต่อไมเคิลเสมือนเป็นลูกชายของเขา เองทีเดียวลอเรนโซ เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1492 การจากไปของลอเรนโซ สร้างความโศกเสียใจให้กับ ไมเคิล แองเจิลโลเป็นอย่างมาก เขาตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างหนัก ในช่วงนั้นเองได้มี การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในเมืองฟลอเรนซ์ โดยบาทหลวงคณะโดมินิกันผู้หนึ่งนามว่า จีโลราโม สาวานาโรลา เกิดบ้าอำนาจขึ้นมาและพยายามครอบงำประชาชนให้ตกอยู่ ภายใต้การสั่งสอนของเขา ไมเคิล แองเจิลโล ไม่ต้องการตกอยู่ภายใต้อิทธิพลมืดนี้ จึงตัดสินใจออกจากเมืองฟลอเรนส์ไป

Michelangelo Buonarroti was born on March 6, 1475 in the village of Caprese, Italy. He was one of the most important artists of the Italian Renaissance, a period when the arts and sciences flourished. Michelangelo became an apprentice to prominent Florentine painter, Domenico Ghirlandaio at the age of 12, but soon began to study sculpture instead. He attracted the attention and patronage of Lorenzo de Medici, who was ruler of Florence until 1492.At age 23, Michelangelo completed his magnificent Pieta, a marble statue that shows the Virgin Mary grieving over the dead Jesus. He began work on the colossal figure of "David" in 1501, and by 1504 the sculpture (standing at 4.34m/14 ft 3 in tall) was in place outside the Palazzo Vecchio. The statue became a symbol for the new republic that had replaced Medici rule.Michelangelo portrayed David partly as the ideal man, partly as an adolescent youth. Unlike predesessors by other sculptors which depict David with the grissly head of the giant under his foot, Michalangelo poses David at the moment he faces the giant, with the deed before him. He believed this was the moment of David's greatest courage.From 1508 until 1512 Michelangelo worked on his most famous project, the ceiling of the Sistine Chapel in the Vatican. He had always considered himself a sculptor and resisted painting the Sistine with characteristic vehemence: "I cannot live under pressures from patrons, let alone paint." Only the power of the Pope Julius II forced him into the reluctant achievement of the world's greatest single fresco. He covered the ceiling with paintings done on wet plaster, showing nine scenes from the Old Testament. Michelangelo later painted "The Last Judgment" on the altar wall of the Sistine Chapel.Toward the end of his life, Michelangelo became more involved in architecture and poetry. In 1546 he was made chief architect of the partly finished St. Peter's Basilica in Rome, where the Pieta is now kept.
ช่างแกะสลักผู้ชาญฉลาด
ในปี ค.ศ. 1496 ไมเคิล แองเจิลโลได้มาที่กรุงโรมเป็นครั้งแรก และที่นี่เขาถูกว่าจ้าง ให้แกะสลัก "เปียตต้า" เปียตต้า เป็นรูปแกะสลักหินอ่อนทั้งหลัง โดยแกะเป็นรูปของ พระแม่มารี ซึ่งกำลังอุ้มพระศพของพระเยซูคริสต์อยู่บนหัวเข่ารูปแกะสลักนี้เป็นที่ รู้จักกันดีในนามของ "มาดอนน่า เดอะ เปียตต้า" ซึ่งได้สร้างชื่อเสียงให้กับ ไมเคิล แองเจิลโลเป็นอย่างมาก รูปแกะสลักนี้ถูกนำไปตั้งไว้ในมหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ ที่บาซิริกา ในโรม
เมื่อไมเคิล แองเจิลโลอายุได้ 26 ปี เขาได้กลับมาที่ฟลอเรนซ์อีกครั้งหนึ่ง เขาได้รับ หินอ่อนที่มีขนาดใหญ่ คือ มีขนาด 18 ฟุต หรือ 5.5 เมตร เป็นหินอ่อนที่ช่างแกะ คนก่อนแกะทิ้งเอาไว้แต่ยังไม่เสร็จและหินอ่อนก็อยู่ในสภาพ ที่ชำรุดทรุดโทรมมาก ไมเคิลแองเจิลโล เอาใจใส่และทุ่มเทให้กับการแกะสลักหินก้อนนี้ เป็นเวลาถึง 2 ปี โดยปราศจากความหวั่นเกรงของอุปสรรคต่างๆ ทั้งในเรื่องความใหญ่โตของขนาด และความยากในการแกะเนื่องด้วยเป็นหินที่ผ่านการแกะสลักมาแล้วและด้วยความ เป็นช่างแกะผู้ปราชญ์เปรื่อง เขาก็ได้สร้างรูปแกะสลักที่งดงามที่สุดในโลกขึ้นเป็นรูป ของชายหนุ่มผู้กล้าหาญ ซึ่งมีนามว่า "เดวิด"
ในปี ค.ศ. 1505 ไมเคิล แองเจิลโล ตัดสินใจไปยังโรม เพื่อไปทำงานสร้างสุสานของ พระสันตปาปา จูเลียสที่ 2 ที่เสียชีวิตลงสุสานนี้มีขนาดของ โครงสร้างที่ใหญ่โตมาก และประกอบด้วยรูปแกะถึง 40 ชิ้น โดยจัดวางเรียงเป็น 3 ชั้น ไล่ระดับกันลงมา เขาต้องใช้เวลาทั้งหมดหลายเดือนเพื่อทำการคัดเลือกหินอ่อนที่จะมาใช้ในงานนี้ แต่อุปสรรคต่างๆก็เกิดขึ้น อันเนื่องมาจากการเปลี่ยนอำนาจจากพระสันตปาปาคนก่อน ไปสู่มือพระสันตปาปาคนใหม่ เมื่อการเมืองเปลี่ยน ก็ก่อให้เกิดความอิจฉาริษยาขึ้น โดยมีการวางแผนงานใหม่ เพื่อขัดขวางการทำงานในการสร้างสุสานของไมเคิล แองเจิลโล จนกระทั่งหลายปีผ่านไป เขาสามารถแกะสลักหินอ่อนได้เพียงไม่กี่รูป แต่ท่ามกลางงานแล้วนั้น เขาได้สร้างรูปแกะของ "โมเสส" ที่เป็นงานที่ทรงพลัง มากที่สุดของเขา ปัจจุบันรูปแกะสลักนี้ตั้งอยู่ในวิหารที่ซานเปียตโต ในวินซ์ลี่
ตัวอย่าง
ผลงานของ ไมเคิล แองเจิลโล
The Creation of Man
เป็นผลงานชิ้นหนึ่งในวิหาร Sistinel ในนครวาติกัน

Creation of the Sun and Moon

ศิลปินหลายคนก่อนที่จะมาถึงยุคของไมเคิล แองเจิลโล ได้วาดภาพของ อดัม (หนึ่งในมนุษย์คู่แรกที่พระเจ้าทรงสร้างขึ้นมา-ผู้แปล) นอนอยู่บนพื้นดิน ซึ่งกำลังยื่นมือออกไปเพื่อสัมผัสกับมือของพระเป็นเจ้า แต่ไม่มีศิลปินคนไหนแสดงออกมาได้ อย่างน่าทึ่ง ดูเรียบง่าย และมีพลังแห่งการสร้างสรรค์เท่ากับไมเคิล แองเจิลโลจากภาพ อดัมนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้นที่แห้งแล้ง ทางด้านขวาเป็นภาพ ของพระผู้สร้างและเหล่าเทวดา ด้านหลังเป็นภาพของท้องฟ้าที่ว่างเปล่าจุดเดียวที่เป็นจุดสัมผัส ระหว่างอดัมผู้เป็นมนุษย์กับ พระเป็นเจ้านั้น คือ ปลายนิ้วชี้ของทั้งสองฝ่ายที่ยื่นมาเพื่อสัมผัสซึ่งกัน และกันนิ้วมืออันเปี่ยม ด้วยพลังแห่งชีวิตของพระผู้สร้างและนิ้วมืออันไร้ซึ่งชีวิตของอดัมพระผู้เป็นเจ้า ได้ถ่ายทอด การมีชีวิตให้กับอดัม ไมเคิล แองเจิลโล สามารถเขียนภาพนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบและ สามารถถ่ายทอดให้เราได้เห็นถึง พลังอำนาจที่อยู่เหนือสิ่งอื่นใดของพระผู้สร้างได้อย่างชัดเจน

David


รูปแกะสลักเป็นหินอ่อนเริ่มต้นแกะในปี ค.ศ. 1501และเสร็จสมบูรณ์ในปี ค.ศ. 1504 (เป็นหินแกะสลักรูปคนยืนสูง 4.34 เมตร หรือ 14 ฟุต 3 นิ้ว) ตั้งอยู่ด้านนอกของPalazzo Vecchio ในศตวรรษที่ 19 รูปแกะนี้ได้เคลื่อนย้ายไปตั้งอยู่ที่ Accademia
Delphes Sylphide


เป็นผลงานชิ้นหนึ่งในวิหาร Sistinel ในนครวาติกัน


The Separation of Light from the Darkness

เป็นรูปหนึ่งของวิหารซิสทายปรากฏอยู่เหนือศรีษะ Prophet Jeremiah ไมเคิล แองเจิงโล ได้วาดรูปนี้ในปี ค.ศ.1508 ถึงปี ค.ศ. 1512 โดยรับการติดต่อจาก สันตปาปา Julius ที่ 2





วันศุกร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

อันตรายของฮอตด็อกและเบคอน









วารสารเซอร์คิวเลชันรายงานผลการศึกษาพบว่า การรับประทานฮอทด็อก เบค่อน ไส้กรอก หรือเนื้อสัตว์แปรรูปชั้นดีทั้งหลาย มีส่วนเพิ่มความเสี่ยงของโรคหัวใจถึงร้อยละ 42 หัวหน้าทีมวิจัย ประจำภาควิชาระบาดวิทยาของมหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด สคูล ออฟ พับลิค เฮลธ์ เปิดเผยผลการศึกษาข้อมูลจากรายงาน 1,600 ฉบับทั่วโลกครอบคลุมประชาชนราว 1.2 ล้านคน พบว่า เนื้อสัตว์ที่ผ่านกระบวนการแปรรูปยังมีส่วนเพิ่มความเสี่ยงเป็นโรคเบาหวานชนิดที่สองร้อยละ 19 ขณะที่ระบุว่า ผู้บริโภคเนื้อสัตว์ที่ไม่ได้ผ่านกระบวนการแปรรูป เช่น เนื้อวัว เนื้อหมู หรือแกะ ไม่พบความเสี่ยงเกิดโรคหัวใจหรือเบาหวาน นักวิจัย กล่าวว่า การรับประทานเนื้อแปรรูปปริมาณ 50 กรัม (เท่ากับ 1-2 ชิ้น) หรือฮอทด็อกเพียงชิ้นเดียวก็มีส่วนเพิ่มความเสี่ยงโรคหัวใจและเบาหวานแล้ว ดังนั้นทางที่ดีที่สุดเพื่อลดความเสี่ยงของโรคหัวใจและเบาหวาน จึงควรหลีกเลี่ยงเนื้อแปรรูป เช่น เบคอน ซาลามี ไส้กรอก ฮอทด็อก และเนื้อสัตว์แปรรูปอื่นๆ

Coco Chanel

ประวัติ Coco Chanel




ประวัติ Coco Chanel หรือชื่อจริง Gabrielle Bonheur ดีไซเนอร์ แฟชั่นโลก ที่ชอบไข่มุก เป็นชีวิตจิตใจ จากแฟ้ม ประวัติดีไซเนอร์ กล่าวว่า เกิดอยู่ที่ Saumur เมื่อปี 1883 แล้วตายเมื่อ 10 มกราคม 1971 อายุได้ 88 ปี โดยเธอ ต้องกำพร้า แม่ เมื่ออายุเพียง 12 ขวบ เธอเป็นผู้ปฏิวัติ วงการแฟชั่น ด้วยการได้พบเห็น แฟชั่นโบราณ แบบเก่าๆของ ผู้หญิง ไฮโซ ใส่หมวกใบใหญ่ๆ เสื้อมีคลุ่ยวุ่นวาย มาเป็นการใส่ชุดแบบ ยูนิฟอร์มสีดำเท่ห์ๆ Coco นั้น เป็นชื่อเล่นของ Gabrielle Bonheur ที่เธอได้มาตอนอายุ 18 ปี จากการร้องเพลง ไม่ใช่ชื่อ แต่อ้อนแต่ออก ชีวิตวัยเด็ก เธอมีความยากลำบาก มากๆ




แต่ Coco Chanel ได้เปิดร้านเป็นครั้งแรก เมื่อ 1910 ตอนอายุ 27 ปี ในปารีส เริ่มจากการทำชุดนักกีฬาและหมวก ต่อมาปี 1921 เธอได้ออก น้ำหอม Chanel No. 5 ซึ่งมันก็
เป็นแค่ กลิ่นของน้ำหอม ตัวอย่างหมายเลข 5 เท่านั้นเอง เบอร์ 5 จึงเป็น lucky number ของเธอ แต่ทุกวันนี้ หลายคนก็ยังนิยมชมชอบ No. 5 อยู่ในปี 1924 Coco Chanel ได้นำดีไซแปลกใหม่ ประมาณว่า เป็นต้มหูไข่มุก ที่ ด้านหนึ่งขาว ด้านหนึ่งดำ เข้ามาสู่สังคมแฟชั่นปารีส



Coco Chanel มีชื่อเสียงมา ระยะหนึ่ง ( 1953 ) ช่วงนี้ Christian Dior เริ่มเป็นคลื่น ลูกใหม่ที่แรง เข้ามา และในขณะเดียวกัน การมีนักออกแบบ ปารีสรุ่นใหม่ๆ ทีประสบความสำเร็จ เกิดขึ้นมากมาย
คนดูแล และออกแบบแฟชั่น งานชุดเดรส ใหม่ๆ ของ Coco
Chanel คือ Karl Lagerfeld ซึ่งวันหลัง คงได้มา เล่า ความเก่ง กล้าสามารถ ของ
ดีไซเนอร์ ปู่ Karl Lagerfeld ให้ได้ฟังกัน เขาเป็นคนที่ เข้ามา ปฏิวัติ Chanel เอามากๆ อีกคน

คริสเตียน ดิออร์ / Christian Dior

ประวัติ คริสเตียน ดิออร์ เกิดเมื่อวันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 1905 เป็นนักออกแบบเสื้อผ้าชาวฝรั่งเศส เกิดที่เมือง Granville นอร์มังดี ประเทศฝรั่งเศส สิ้นชีวิตเมื่อ 24 ตุลาคม ค.ศ. 1957


แนวคิดและผลงาน
หลังจากช่วงสงครามโลกครั้งที่สองแบนด์เนมยี่ห้อ "Dior" ถูกก่อตั้งขึ้นโดยคริสเตียน ดิออร์ ซึ่งเขาได้สร้างปรากฏการณ์ให้แก่วงการแฟชั่นเป็นอย่างโดย
ใช้แนวความคิดที่ว่า "The new look" ซึ่งแนวความคิดในครั้งนี้ได้นำออกมาเป็นคอลเลคชั่นซึ่งจะเน้นไปถึงการออกแบบ ที่สื้อผ้าที่หรูหราฟู่ฟ่ากับกระโปรงฟูบานที่จะทำให้ผู้หญิงรู้สึกสดชื่นเหมือนดอกไม้ ผลงานชุดนี้ของเข้านั้นได้สร้างชื่อให้แก่เขาเป็นอย่างมากอีกทั้งยังส่งผลให้ ประเทศฝรั่งเศสเริ่มฟื้นบทบาทมาเป็นเมืองแห่งแฟชั่นของโลกอีกด้วย จนเขาได้รับ ขนานนามว่า "Style Dictator"









Dior ได้กลายเป็นยอดดีไซน์เนอร์ของสตรีในวงสังคมชั้นสูงด้วยผลงานการออกแบบที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร ทุกคนที่สวมใส่จะรับรู้ได้ถึงความสวยงามอ่อนหวาน มีบุคลิกที่โก้หรูหรา ผู้หญิงที่มีบรรดาศักดิ์ของยุโรป ภรรยาของผู้นำประเทศ ไปจนถึงเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงล้วนเป็นลูกค้าคนสำคัญของ Dior ทั้งหมด ทุกคนต่างไว้เนื้อเชื่อใจให้เขาเป็นผู้สร้างสรรค์ผลงานสำหรับโอกาสพิเศษและสำคัญที่ต้องใช้เสื้อผ้า ที่หรูหราไม่เหมือนใคร เขาไม่เคยทำให้ใครผิดหวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะไม่เคยปรากฏเลยว่าลูกค้าของเขาใส่ชุดที่มีแบบซ้ำกันไป"จ๊ะเอ๋" ในงานเดียวกันให้เกิดอาการ "หน้าแตก" เลยสักครั้ง และนี่คือความภาคภูมิใจของ Dior ที่ได้รับความไว้วางใจจากลูกค้าทุกคน




คริสเตียน ดิออร์ ผู้ได้รับขนานนามว่า " Style Dictator" เกิดและมีชีวิตอยู่ในยุคสมัยที่ผู้สวมใส่เสื้อ ผ้าถูกผู้ออกแบบ " จูงจมูกเดิน " คือยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ดิออร์ เป็นนักออกแบบชื่อดังที่เกิด ขึ้นเป็นคนแรกในยุคนี้ คอลเลคชั่นชุด " New Look " ซึ่ง ดิออร์ ดีไซด์ใว้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1947 นั้น ยัง ได้รับการยกย่องว่าเป็นผลงานชิ้นเยี่ยม ของวงการแฟชั่นตราบจนทุกวันี้ ซึ่งเวลาก็ได้ผ่านเลยมากว่า 40 ปีแล้ว นับเป็นการออกแบบแฟชั่นที่สำคัญที่สุดในศตวรรษนี้ เริ่มต้นชีวิตการออกแบบแฟชั่นเมื่ออายุ 33 ปี ดิออร์ เกิดปี ค.ศ. 1905 ที่เมือง Normandy , Granville ซึ่งตั้งอยู่ภาคตะวันตกเฉียงเหนือ ของประเทศฝรั่งเศษ ปี ค.ศ. 1919 ครอบครังของเขาได้อพยพไปอย ู่ที่เมือง ปารีส เมืองหลวงของประเทศฝรั่ง- เศษ เขาสนใจ ระบำบัลเลห์ และ งานแสดงภาพเขียนจิตรกรรม วิชาที่ พ่อแม่ของเขาต้องการให้เขาเรียนคือ วิชาก่อสร้าง แต่เขากลับศึกษา ณ วิทยาลัยการเมือง ปี ค.ศ. 1972 ดิออร์กลับสู่ปารีสหลังจากเข้ารับการฝึกภาควิชาทหารแล้ว เขาขอให้พ่อแม่ ของเขาสนับ สนุนให้เขาเปิดห้องแสดงภาพเขียนขึ้น และเขาก็ได้รับตามนั้น ห้องแสดงภาพของ ดิออร์ ดำเนินไปอย่าง ราบรื่นในช่วงแรกๆ จนกระทั่งปี ค.ศ. 1929 เศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาตกต่ำ ส่งผลให้ครอบครัวของ ดิออร์ เผชิญกับภาวะล้มละลาย จึงต้องอพยพจากปารีสกลับไปพักฟื้นยังชนบท ในปี ค.ศ. 1934 ดิออร์ กลับสู่ปารีสอีกครั้งเมื่อเขามีอายุได้ 30 ปี และเช่าบ้านอยู่ร่วมกับเพื่อน ซึ่งเป็นนักออกแบบเสื้อ จุดนี้เองที่พา ดิออร์ ก้าวเข้าสู่แฟชั่นสากลในเวลาต่อมา นับเป็นจุดเปลี่ยนแปลงชีวิยที่สำคัญ ที่สุดในชีวิต ของเขา ดิออร์ใช้ชีวิตอย่างนั้นจนกระทั่งถึงปี ค.ศ. 1938 ผลงานของเขาได้รับการสนใจจาก นักออกแบบชื่อ ดังสมัยนั้น Robert Piguet ได้รับดิออร์เข้าเป็นนักออกแบบของเขา ดิออร์ จึงเริ่มชีวิต นักออกแบบตั้ง แต่นั้นมา ซึ่งเขามีอายุ 33ปีนับเป็นบุคคลที่เริ่มต้นชีวิต นักออกแบบช้าคนหนึ่งการเข้าทำงานในบริษัทPiguetนี้ได้ช่วยให้ผลงาน ของเขาได้รับการสนใจยิ่งขึ้น ในปีเดียวกันนั้นเอง สงครามโลกได้ระเบิดขึ้น ดิออร์ เข้าร่วมในกองทัพ หลังสิ้นสงครามครอบครัวของดิออร์ได้อพยพไปอยู่ ทางภาคใต้ของฝรั่งเศษ ดิออร์กลับสู่ปารีสอีกครั้ง และได้มีโอกาสเข้าทำงาน ในบริษัท Lucien Lelong และหลังจากนั้นดิออร์ ได้เข้ามารับตำแหน่ง ผู้บริหารงานของบริษัท Boussac ช่วงเวลาที่ดิออร์ทำงานอยู่ในบริษัท Boussac นี้เอง เขาได้อาศัยเงินทุนของบริษัททำการออกแบบ " New Look " ผลงานชิ้นนี้ได้ก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งวงการ แฟชั่นได้รับการสนใจทั่วไปและได้สร้างรากฐานให้กับกิจการและชื่อเสียง ให้กับดิออร์ อย่างมั่นคง




ดิออร์ ยุคสุดท้าย ดิออร์ ผลิตผลงานใหม่ๆ ออกสู่ตลาดแฟชั่นสูงอยู่ไม่ขาด การออกแบบของเขา เน้นฝีมือการตัดเย็บ อย่างประณีต และให้ความสำคัญ กับสิ่งที่ละเอียดอ่อน ผลงานการออกแบบของเขาชุดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น New Look , Oval Line , Open Tulip , Long Line ,Tulip Line, หรือ A Line , H Line ล้วนแต่ เน้นความละเอียดอ่อนในการตัดเย็บ ฤดูใบไม้ร่วงปี ค.ศ. 1957 ดิออร์ ผลิตผลงานชุด Fuseau Collection หรือเรียกว่าชุด Spindle ที่เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายที่ดิออร์ทิ้งไว้กับโลกแฟชั่น ดิออร์เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ ขณะนั้นเขามีอายุได้ 50 กว่าเท่านั้นขณะที่ดิออร์เสียชีวิตนั้น สถานะและถานะทางธุรกิจของเขาได้รับการก่อตั้งจนมั่นคงแล้ว การตายของดิออร์เพียงแต่ทำให้เกิดความสับสนอลหม่าน ในช่วงแรกๆ เล็กน้อย เท่านั้น ไม่ได้สะเทือนฐานะของบริษัทเลย















































วันอาทิตย์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

Medusa

Bonjour tout le monde


Je m'appelle Sujaree Wanyen


เมดูซ่า (Medusa)




เมดูซ่า นั้น แต่เดิมทีหลายพันหลายหมื่นปีมาแล้วก็คงเป็น เจ้าป่าเจ้าเขาที่มีอำนาจ มีผมขอดหยิกหยักถักเป็นเปียเล็กๆทั่วทั้งหัวแบบชาวอัฟริกัน (แบบที่เรียกว่า dreadlocks) ที่ดูคล้ายงูในสังคมดึกดำบรรพ์ ที่ยังนับถือยกย่องให้ผู้หญิงเป็นใหญ่

แต่คำว่า เมดูซ่า - Medusa เป็นคำที่มีมานานมากแล้ว ที่ยังคงเป็นรากศัพท์ไว้ในหลายๆภาษาโบราณ เช่น ในภาษาสันสกฤต คือ "เมธา ในภาษากรีก คือ Metis และในภาษาอียิปต์โบราณคือคำว่า Met หรือ Maat มีแหล่งกำเนิดจากตำนานของประเทศลิเบีย ที่นำเข้ามารวมในตำนานกรีกทีหลัง เป็นที่นับถือของชาวลิเบียโบราณว่าเป็น เทพแห่งงู หรือเจ้าป่าเจ้าเขาผู้มีอำนาจดุร้าย ในยุโรปสมัยโบราณยุคหิน งู ยังไม่ได้เป็นสัญญลักษณ์ของความชั่วร้าย ซึ่งเป็นทัศนคติตามคริสตศาสนาที่เกิดขึ้นมาภายหลัง หากเป็นสัญญลักษณ์ของพลังอำนาจเหนือธรรมชาติ และก็อาจเป็นไปได้ที่ว่า เมดูซ่า เจ้าแม่ผู้ทรงพลังจากสังคมโบราณ เป็นเค้าเงื่อนที่ชาวอินเดียนำไปผูกเป็น เจ้าแม่ทุรคา หรือ กาลี ก็ได้




เมดูซ่า นั้น แต่เดิมทีหลายพันหลายหมื่นปีมาแล้วก็คงเป็น เจ้าป่าเจ้าเขาที่มีอำนาจ มีผมขอดหยิกหยักถักเป็นเปียเล็กๆทั่วทั้งหัวแบบชาวอัฟริกัน (แบบที่เรียกว่า dreadlocks) ที่ดูคล้ายงูในสังคมดึกดำบรรพ์ ที่ยังนับถือยกย่องให้ผู้หญิงเป็นใหญ่ ภายหลังที่สังคมกรีกกลายมาให้ผู้ชายเป็นใหญ่ ภาพพจน์ของ เมดูซ่า ก็ค่อยๆเปลี่ยนไป เนื่องจากเทพบุรุษเข้ามาแทนที่เทพสตรี ในสังคมกรีก ในช่วงพันปีแรกของอาณาจักรกรีก จนมาถึงประมาณ ๖๐๐ ปีก่อนคริสตศตวรรษ วิหารบูชา เมดูซ่า ก็ถูกทำลายลงไปไม่เหลือซาก ชาวกรีกคงเอามาผูกเป็นตำนานให้เป็นนางมารร้ายไปในภายหลัง ชื่อของเธอ ก็กลายไปเป็นเพียงตำนานแห่งความพ่ายแพ้ ที่ถูกฆ่าโดย เพอร์ซีอุส แล้วชาวกรีก ก็ถ่ายทอดพลังอำนาจของ เมดูซ่า มาให้ เทพอะธีน่า ผู้เป็นเทพสตรีตัวอย่างของสังคม ที่ชาวกรีกต้องการใช้เป็นแบบอย่าง คือรักษาพรหมจรรย์ และรับใช้ครอบครัว ยึดมั่นในความซื่อสัตย์จงรักภักดีและเทิดทูน เทพเซอุส พระบิดา เหนือตนเอง ตามตำนานกรีกนั้น เมทิส แม่ของเมดูซ่าและพี่น้องอีกสองสาว ทั้งเมดูซ่าและพี่สาวแต่เดิมนั้น เป็นสาวงามมาก ต่อมา เมทิส แม่ของนาง ถูก เทพเซอุส ข่มขืน แล้วกลืนลงท้องไป เมทิส เป็นเจ้าแห่งปัญญา และสามารถแปลงร่างต่างๆได้ เซอุส จึงอาศัยพลังปัญญาและเวทย์มนต์ของ เมทิส มาเพิ่มอำนาจให้ตัวเอง ช่วยให้ เซอุส มีอำนาจยิ่งใหญ่กว่าเทพทั้งปวง และยังสามารถแปลงร่างได้ดังใจนึก ไปเอาสตรีมากมายเป็นภรรยาได้ในภายหลัง พลังของ เมทิส สำลักออกทางหน้าผากของเซอุส กลายเป็นเทพธิดา อะธีน่า ผู้ได้รับมรดกทางปัญญาจาก เมทิส ผู้เป็นแม่ ตั้งแต่เกิดมา อะธีน่า ก็ถือ เมดูซ่า เป็นศัตรูคู่แค้นที่จักต้องพิฆาตให้ดับสิ้น เพราะในบรรดาพี่น้อง มีแต่เมดูซ่า ผู้เดียวที่เป็นมนุษย์ พี่สาวชาวกอร์กอนทั้งสองร่วมท้องแม่ของเธอ มีสถานะเป็นเทพ จึงฆ่าไม่ตาย อะธีน่า จึงหันมาหาทางทำลาย เมดูซ่า แต่ผู้เดียวในบรรดาลูกแม่เดียวกันทั้งหมด วันหนึ่งใน วิหารอะธีน่า ที่ชาวกรีกสร้างไว้บูชาสักการะแต่ละเทพเป็นวิหารๆไป เทพอะธีน่า เป็นเทพอุปถัมภ์ของสาวพรหมจารี ที่สตรีพรหมจรรย์ชาวมนุษย์มักไปบูชา สาวงาม เมดูซ่า ที่มีชายมากหลายหมายปอง ก็ไปบูชา เทพอะธีน่า ยังวิหารตามปกติ เทพโพไซดอน ได้ประจักษ์เห็นความงามของนางแล้ว ก็ต้องการครอบครองโดยใช้กำลังขืนใจ อะธีน่า จึงได้โอกาสใส่ความว่า เมดูซ่า บังอาจลบหลู่นางด้วยการสู่สมในวิหารอันศักดิ์สิทธิ์ แล้วฉวยโอกาสสาบ เมดูซ่า ให้กลายเป็นมารร้ายน่าเกลียดน่ากลัว และสาปให้ผมอันสวยงามลือชื่อของนาง กลายเป็นงูเต็มหัว จากสาวงามเลื่องชื่อ ต้องมากลายเป็นมารร้ายที่น่าชิงชังขยะแขยง จนใครที่ได้เห็น จะต้องกลายเป็นหินไป เมดูซ่า ทั้งชอกช้ำ ทั้งอับอาย ก็แปรความเจ็บช้ำที่ได้รับให้กลายเป็นความเคียดแค้นชิงชัง ต้องการทำร้ายหมายมาดทุกชีวิตที่ขวางหน้า โดยทำให้กลายเป็นหินไปจากการมองหน้าของนาง เป็นการตอบโต้ความอยุติธรรม ที่ทำให้นางต้องรับ ชะตากรรมอันโหดร้าย เมดูซ่า จึงกลายเป็นมารร้าย ผู้เป็นที่กล่าวขวัญถึง มากที่สุดในตำนาน กรีก มีทั้งภาพสลัก รูปปั้นต่างๆของเมดูซ่าตามวิหารต่างๆมากมาย




ผู้ที่ฆ่า เมดูซ่า ได้คือ เพอร์เซอุส เมื่อ เพอร์ซีอุส ตกหลุมรัก โพลีเดคเทส ก็ต้องออกล่าหา เมดูซ่า เพื่อตัดหัวมาตามสัญญาที่ให้ไว้กับ เทพอะธีน่า ซึ่งรอคอยหาคนมากำจัด เมดูซ่า ให้อยู่นานแล้ว เพราะความเป็นเทพของนาง ทำให้ไม่สามารถไปแสดงอำนาจพาลได้ถนัด ยังต้องอาศัยเหตุผลข้ออ้าง และน้ำมือคนอื่นไปกำจัดศัตรูให้ กี่คนๆมาแล้วที่ต้องการไต่เต้าสร้างวีรกรรม ที่ได้กลายเป็นหินไปหมด ทันทีที่ เพอร์ซีอุส มาเข้าทางตน อะธีน่า ก็กุลีกุจอปรากฏตัวขึ้นทันที เพื่อช่วยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามแผนกำจัด เมดูซ่า ของนางโดยราบรื่น อะธีน่า จึงช่วยบอกทางให้ เพอร์ซีอุส ไปยัง ซามอส อันเป็นที่พำนักของ นางกอร์กอนสามพี่น้อง เทพอะธีน่า ก็ได้ประทานโล่ห์ที่เป็นเงามันวับเหมือนกระจก แล้วช่วยให้ภาพปรากฏของนางมารทั้งสาม เพื่อ เพอร์ซีอุส จะได้เห็นว่าหน้าตาเป็นอย่างไร และเตือน ไม่ให้มองหน้าเมดูซ่าตรงๆ เพราะจะทำให้กลายเป็นหินไปเสียก่อน จากนั้น อะธีน่า ก็ให้อนุชา คือ เทพเฮอร์มีส (ที่ชาวโรมันเรียกว่า เมอร์คิวรี่ นั่นเอง) ซึ่งก็เป็นเทพบุตรของ เซอุส อีกผู้หนึ่ง ไปนำ ดาบโค้ง ของโครนัสมาให้ เพอร์ซีอุส เพื่อใช้ฆ่า เมดูซ่า เพื่อให้เป็นหลักประกันว่า เพอร์ซีอุส จะปฏิบัติการได้สำเร็จ ก็ต้องอาศัยของวิเศษอื่นๆอีก อะธีน่า จึงช่วยบอกอุบายรายละเอียด และชี้ทางให้ เพอร์ซีอุส ไปหานางแม่มดสามพี่น้องแห่ง เกรยี ผู้เป็นแม่เฒ่ามาตั้งแต่เกิด นางทั้งสามมีตาเพียงดวงเดียว และมีฟันเพียงซี่เดียว ต้องแบ่งกันใช้ แต่ก็ทะเลาะเบาะแว้งแย่งตาแย่งฟันกันมาชั่วชีวิต เพอร์ซีอุส จึงอาศัยความชุลมุนจากการแก่งแย่งนั้น เข้าไปขโมยดวงตาและฟันพวกแม่มดเกรยีมา เพื่อบังคับให้นางทั้งสามบอกทางไปหานางนิ้มฟ์ผู้ใจดีแห่งอุตรทิศ แล้วจึงจะคืนตาและฟันให้ เมื่อ เพอร์ซีอุส รู้ทางแล้ว ก็ไปหา นางนิมฟ์ผู้ใจดี ผู้ให้ยืมรองเท้ามีปีกที่ทำให้เหาะได้ หมวกวิเศษที่ทำให้ล่องหนได้ และกระเป๋าวิเศษเพื่อไว้ใส่หัวเมดูซ่า เมื่อได้ของวิเศษต่างๆแล้ว เพอร์ซีอุส ก็เข้าไปยังถ้ำของนางมารกอร์กอนสามพี่น้อง เมื่อไปถึงก็พบว่า เมดูซ่า กำลังนอนหลับกับพี่สาวทั้งสอง เพอร์ซีอุส ก็ได้ อะธีน่า ที่ตามมาช่วยอยู่ตลอดเวลา ช่วยถือโล่ห์ให้ จากภาพเงาของเมดูซ่าในโล่ห์มันวับ เพอร์ซีอุส ก็ตัดหัว เมดูซ่า ขาดแล้วเก็บใส่ถุงวิเศษทันที เลือดไหลนอง ออกจากคอของ เมดูซ่า ก่อกำเนิดเกิดออกมาเป็น ม้ามีปีก เพกาซัส แล้ว เมดูซ่า ก็จบสิ้นความระทมทุกข์ทรมาน จากชีวิตอันโหดร้ายของเธอ ส่งผลให้ เพอร์ซีอุส กลายเป็นวีรบุรุษอมตะ ผู้ปราบมาร ของชาวกรีกไป


The End